Tímarit lögfræðinga - 01.10.1989, Qupperneq 56

Jónatan Þórmundsson
prófessor:
OFSÓKNIR OG HÓTANIR
I. OFSÓKNIR (232. GR. HGL.)
A) 1. mgr. 232. gr.
1) Verndarhagsmunir og verknaðai-þoli. Refsivernd ákvæðisins lýt-
ur að friðhelgi einkalífs, og verknaðarþoli er tiltekinn einstaklingur.
Ákvæðið miðar þó að víðtækari vernd, einkum fyrir fjölskyldu verkn-
aðarþola eða stofnun (fyrirtæki), sem hann starfar hjá. Oft felst í
brotum þessum meinleg áreitni fyrir þolandann sjálfan og fjölskyldu
hans eða aðra nákomna. Ákvæðið var nýmæli í almennum hegningar-
lögum nr. 19/1940 (hgl.).
2) Verknaður. Ákvæðið lýsir verknaði sem röskun á friði annars
manns, og í dæmaskyni er nefnt: með því að ásækja hann, ofsækja
hann með bréfum eða ónáða hann á annan svipaðan hátt, þar á meðal
með símhringingum. Síðasta atriðinu var bætt við með 1. nr. 16/1976.
Upptalning þessi er auðvitað ekki tæmandi. Form friðarröskunar get-
ur því verið með ýmsu móti (bréfaskriftir, símhringingar, vörusend-
ingar, eftirför eins og skuggi manns), sjá H 1975:415. I dönskum dómi
voru málavextir þeir, að maður nokkur lagði daglega blómvönd að dyr-
um fyrrverandi unnustu sinnar, sem nú var gift öðrum. Friðarröskun
getur verið fólgin í athafnaleysi jafnt sem athöfn og getur verið bæði
bein og óbein, sjá greinargerð með 1. nr. 16/1976.0 Brot eru samhverf,
þ.e. þeim er lýst án tillits til afleiðinga. Samfara vei'knaði af þessu
tagi geta verið aðrar refsiverðar athafnir, t.d. klúryrði (209. gr. hgl.),
1) Alþt. 1975-76, A-deild, bls. 272.
198