Stúdentablaðið - 01.01.2003, Blaðsíða 27

Stúden||blaðíð
t
27
köllum ungmennaskipti er þegar
tveir eða fleiri hópar hittast frá
tveimur eða fleiri löndum og vinna
saman að einhverju tilteknu við-
fangsefni. Við höfum verið aðilar að
þessari áætlun síðan 1993 og
aðsóknin hefur verið mikil. Á hverju
ári njóta um sjö hundruð og fimmtíu
íslensk ungmenni góðs af þessari
áætlun. Þetta geta líka verið verkefni
á íslandi en skilyrðið er að það sé
með evrópskri vídd. Evrópu-
sambandið er með þetta í gangi til
þess að efla og þroska möguleika
ungs fólks innan Evrópu og tengja
saman álfuna,“ segir Lára.
HáMenning
& HáList
Dagana 22,- 24. janúar var jafnvel
líflegra en venjulega í Háskóla
íslands. Þá áttu sér stað í fyrsta skipti
Lista- og menningardagar sem voru
skipulagðir af Stúdentaráði og
nemendafélögum Háskólans. Þessa
daga var meðal annars boðið upp á
ýmis söng- og leikatriði, fjölbreytta
fyrirlestra, ódýra klippingu, ljós-
myndamaraþon, mjólk og skúff-
uköku og margt fleira.
Upplyfting
í skammdeginu
Steinunn Vala Sigfúsdóttir stúdenta-
ráðsliði hafði hafl í nógu að snúast
vegna þessara daga. En hver kom
með hugmyndina að Lista- og menn-
ingardögum Háskóla íslands? „Það
var hann Guðfmnur Sigurvinsson,
stúdentaráðsliði," segir Steinunn en
Brynjólfur Stefánsson, formaður
Stúdentaráðs, var fljótur að grípa
frarn í: „Það er þó rétt að taka það
ffam að Steinunn Vala átti heiðurinn
af því að skipuleggja þetta og þetta
er hennar verkefhi ffá a-ö þó að
Guðfmnur hafi átt hugmyndina.“
„Ég hef tekið mikinn þátt í
félagsstarfí sjálf og ég legg mikla
áherslu á að fólk geri eitthvað saman.
Mér finnst það mjög skemmtilegt og
það er aðallega þess vegna sem mér
fannst þessi hugmynd góð og vildi
leggja mitt af mörkum með því að
koma henni í ffamkvæmd,“ segir
Steinunn. Hún segir svona uppá-
komur geta breytt andrúmsloftinu þó
nokkuð í skólanum. „Mér finnst
vanta svolítið að maður verði var við
hvað fólk er að gera annað en að
læra. Mér fannst t.d. mjög gaman að
Stúdentaleikhúsið og kórinn sýndu
sig aðeins í skólanum. Þetta á aðal-
lega að mynda samkennd meðal
stúdenta og létta Hfið í svartasta
skammdeginu."
„Ég er mjög sátt við
viðtökumar en auðvitað er alltaf
hægt að gera betur. Það hefði mátt
vera stærri dagskrá en ég held að það
hafí verið nokkuð pent að byrja
svona," segir Steinunn og býður sig
ffam til að sjá um dagana á næsta ári
ef enginn annar sýnir því áhuga.
Hún segist ekki hafa getað
Nemendur gæddu sér á skúff-
uköku og mjólk í boði mat-
vælafræðinema í Lögbergi og
víðar.
fylgst vel með öllu sem var að gerast
af því að hún hafði svo mikið að gera
við skipulagningu daganna en fór þó
og lét spá fyrir sér. Brynjólfúr, for-
maður Stúdentaráðs, getur ekki á sér
setið og segir ffá sinni uppáhalds-
uppákomu. „Mér fannst framlag
FSS vera skemmtilegast, þegar þeir
lýstu upp aðalbyggingu Háskóla
íslands í öllum regnbogans litum.
Það var mjög táknrænt og sýnir að
þau hafa mjög sterka nærveru í
skólanum og eru að gera góða hluti.“
Kvartett Punkturis
Það var fyrir hádegi á köldum og
blautum fimmtudegi að kvartettinn
Punkturis hóf söng á fyrstu hæð í
Ámagarði fyrir nákvæmlega tvo
glaða áheyrendur! Kvartettinn var
stofnaður af kórfélögunum Unni
Sigmarsdóttur, Birgi Tryggvasyni,
Hákoni Hákonarsyni og Þóm Björk
Þórðardóttur sérstaklega fyrir Lista-
og menningardaga Háskóla íslands.
Þegar Unnur og Birgir em tekin tali
segjast þau því ekki hafa æft sig
lengi. „Nei, við tókum lög sem við
könnuðumst við,“ segir Birgir. „Flest
þessara laga höfúm við sungið áður í
kómum,“ bætir Unnur við. Þau em
sammála um að Lista- og menn-
ingardagarnir séu gott framtak.
„Þetta var knappur tími, hugmyndin
kom ekki upp mjög snemma en það
virðist hafa ræst úr þessu,“ segir
Birgir. „Kannski ekki nógu vel
auglýst fannst okkur,“ segir Unnur.
„En hugmyndin er mjög
góð,“undirstrikar Birgir.
Hann segist ekki vita hvort
nóg sé af lista- og menningarlífi í
Háskólanum enda er hann ekki í
Háskólanum heldur Söngskólanum.
„Við erum bæði í Söngskólanum en
ég er líka í kennsluffæði við
Háskólann,“ segir Unnur. Þau segja
að það mætti endilega vera meira um
skemmtilegar uppákomur sem þessar
fyrir háskólafólkið.
En ætla þau að halda áffam að
koma ffam sem Kvartett Punkturis?
Þau hika í fyrstu en svo segir Birgir
að það geri þau ábyggilega ekki.
Unnur er nokkru bjartsýnni og segir
að það sé aldrei að vita enda hafi
Mikiko Kogashi (vinstri), starfsmaður
sendiráðs Japans og Minoro Okazaki (hægri),
sendifulltrúi Japans á íslandi, segja áhuga
íslendinga á Japan vera framar vonum.
Shawn Bryant og Tricia Signý McKay aðstoða
Kristbjörgu Ágústsdóttur, starfsmann sendi-
ráðs Kanada við kynningu á kanadískum há-
skólum. Shawn og Tricia eru af íslenskum ætt-
um og nemar í íslensku fyrir erlenda stúdenta.
Hér sjást erlendir nema kynna nám í Þýska-
landi og Frakklandi.
Matvælafræðinemar sjást hér við eiga við
skúffukökuna sem þeir buðu nemum upp á í
Lögbergi og víðar.
verið gríðarleg stemmning í hvert
skipti sem þau hafi troðið upp í
skólanum. „Það hafa að meðaltali
verið 3,2 áhorfendur en þeir hafa
allir verið ánægðir," segir Birgir.
„Það var mjög góð mæting í VR II í
gær í hádeginu en þá var líka verið
að bjóða upp á köku og mjólk þannig
að fólk stoppaði og hlustaði aðeins á
okkur meðan það var að borða,“
segir Unnur og bætir við að ef hún
ætti að velja einhverja áhugaverða
uppákomu væri hún spenntust fyrir
spákonunni en Birgi leist vel á fyrir-
lestur Magnúsar Skarphéðinssonar
um líf eftir dauðann og geimverur.
Þau þvertaka fýrir það að vera
feimin við að fara út um allan skóla
og syngja. Unnur og Birgir sem eru
gjaldkeri og formaður kórsins
sögðust ekki búast við mikilli aðsókn
að opna kórkvöldinu um kvöldið
vegna þess að röng tímasetning hefði
birst á öllum auglýsingum og auk
þess væri landsleikur í handbolta á
þessum tíma.
Lóa spákona
Margir hugsuðu sér gott til glóðar-
innar þegar fréttist að spákonur
myndu bjóða hákólanemendum
þjónustu sína gegn vægu verði á
Lista- og menningardögum. Stúd-
entablaðið átti fúnd með spákonunni
sem var nokkuð leyndardómsfull
þegar hún var innt eftir nafni og
sagðist bara vera Lóa spákona.
Lóa sagði að einhver Gulli
hafi fengið hana til þess að koma.
„Ég veit ekki meira um það, ég hef
aldrei séð hann áður en ég held að
hann eigi vinkonu sem á vinkonu
sem er vinkona vinkonu minnar. Hún
segist hafa töluverða reynslu að baki
eftir að hafa spáð fyrir fólki í tuttugu
og átta ár og vonaðist til að fá að spá
fýrir mörgum þessa tvo daga sem
hún mætti i Háskólann.
„Ég hef mjög gaman af
þessu, mér finnst lika
gaman að gera eitthvað
annað en að sitja heima
og spá, fara út og hitta
nýtt fólk,“ segir Lóa.
Eru spákonu-
hæfileikar meðfæddir
eða getur fólk lært að
spá? „Ég hugsa að
maður geti lært það en
maður verður líka að
hafa næmni og man-
nþekkingu og annað
slíkt sem kemur með
tímanum. Oft byrja
spákonur að spá
fyrir vinum og
vandamönnum
Kynningarborð Halló Norðurlanda, Nordjobb
og Snorra West-verkefnisins. Frá vinstri:
Laufey Lind Sigurðardóttir, nemi í við-
skiptafræði og fyrrum skiptinemi í Manitoba,
Kanada; Esther Sigurðardóttir, skrifstofu-
stjóri Norræna félagsins og Virpi Jokinen,
verkefnisstjóri Nordjobb á íslandi.
og svo leiðir eitt
af öðru,“ segir
hún. Lóu finnst
ósköp eðlilegt
að fólk sé
spennt fýrir því
að láta spá fýrir
sér. „Þetta hefúr
náttúrulega
gengist við í
aldaraðir það
vilja allir vita
eitthvað um
framtíðina, það
er bara eðlilegt
held ég. Það
sem ég geri er
að gefa fólki
vissa beinagrind, svo verður fólk
sjálft að klæða beinagrindina kjöti.
Ég tel að við séum fædd með vissan
hluta af lífinu fýrirfram ákveðinn,
fæðumst með ákveðið mynstur eða
nokkurs konar götukort eins og
maður fær á hótelum þar sem aðal-
götumar eru merktar en svo þarf fólk
sjálft að finna hliðargötumar. Þetta er
bara eðlileg forvitni mannsins um
framtiðina. En ég hugsa að það sé
enginn sem getur gefið þér 150 %
öruggt svar um framtíðina, en
kannski ffamtíðarlíkur.
Lóa segist ekki vera ein af
þeim sem spáir öllum ást, hamingju,
auðlegð og ferðalögum. „Nei, ég
reyni að taka allt með en ég er sjálf
mikil bjartsýnismanneskja að upp-
lagi og horfi jákvætt á lífið og ég
reyni að halda mig við það jákvæða
og stundum er hægt að gera neikvætt
jákvætt. Stundum þarf maður að tapa
einhveiju til að vinna eitthvað. Ég vil
ekki ljúga að fólki. Ég vil ekki mála
einhveija sólarlagsmynd á vegginn
hjá þeim ef ég sé ekkert nema svart-
nætti en það má þó reyna að finna
stjömumar í svartnættinu,“ segir Lóa
að lokum.
Ljósmynda-
maraþon
I upphafi Lista- og menningardaga
hófst ljósmyndamaraþon sem var í
boði Mágusar og verkfræðinema.
Keppendur fengu einnota myndavél
og tíu ólík verkefiii til dæmis græðgi,
frelsi og fullveldi og háskóla-
bolurinn, sem þeir þurftu að leysa á
tuttugu og fjórum tímum. Steinunn
Vala Sigfúsdóttir stúdentaráðsliði og
Brynjólfur Stefánsson formaður
Stúdentaráðs, vom i dómnefnd en
sögðust þó ekki hafa átt hugmyndina
að öllum verkefnunum sjálf. „Þetta
vom hugmyndir sem komu frá mörg-
um stöðum og svo valdi ég úr pott-
inum. Við reyndum að nota eitthvað
sem tengdist Háskólasvæðinu á ein-^
hvem hátt,“ segir Steinunn Vala.
Steinunn segir að fjórtán stúd-
entar hafi tekið þátt en tveir af þeim
hafi svo ekki skilað inn mynda-
vélunum sínum og er hún síður en
svo hissa á því að þátttakan hafi ekki
verið meiri. „Þetta er f fýrsta skipti
sem þetta er gert og það tekur alltaf
tíma að fá fólk til að átta sig á því að
það sé eitthvað um að vera þegar um
nýja viðburði er að ræða,“ segir hún
glöð í bragði.
Verðlaunaafhendingin átti sér
stað í Stúdentakjallaranum, föstu-
dagskvöldið 24. janúar. Orri
Gunnarsson og Gabriel Filipusson
hlutu verðlaun fýrir bestu myndina.
Hildur Jóna Friðriksdóttir, Hafsteinn
Þór Einarsson og Áshildur Amar-
dóttir hlutu verðlaun fýrir næst bestu
myndina og Christopher Hamilton
hlaut verðlaun fýrir bestu seríuna.
Stuttu eftir verðlaunaafhendinguna
var Orri Gunnarsson yfirheyrður
stuttlega og spurður af hverju hann
kallaði mynd sína Gráðuga dúfu.
“Við ætluðum að taka mynd af öllum
gæsunum við Tjömina af því að þær
em svolítið gráðugar en svo var þessi
dúfa bara enn þá gráðugri svo við
smelltum bara mynd af henni.” Orri
sagðist hafa átt fastlega von á því að
hann ynni keppnina en tók það ffam
að mestu máli skipti að vera með.