Dýraverndarinn - 15.01.1916, Blaðsíða 6

2
DÝRAVERNDARINN
að opna gluggana til þess að láta út brauSmolana. Og ánægjan,
sem þeir liafa aftur í staðinn að horfa á fuglana að snæðingnum,
margborgar fyrirhöfnina og þessa fáu aura. Hér í Reykja-
vík t. d. mundu smáfuglarnir þakka fyrir það, að. minsta kosti
mundu smáfuglarnir, sem eg sá vera að vappa í kringum
Safnahúsið og leita þar að björg, hafa þakkað fyrir það hefðu
þeir getað.
Víðast mun það og vera svo í sveitum, að hægt sé að gefa
þeim annaðhvort í gluggatóftina eða annarstaðar, og væri vel
að það gerðu sem flestir.
Gleymið ekki fuglunum! Þeir eru fallegustu og skemtilegustu
skepnurnar. Þeir hafa of oft skemt ykkur með söng sínum til
þess að þeir verðskuldi það að þeim sé gleymt.
P, Z.
URÐARKÖTTUR
Það þóttu ill tíðindi, þegar það kom upp úr kafinu að
urðarköttur væri á sveimi kring um bæinn. Það kom
hrollur í alla, þegar þeir heyrðu nafnið urðarköttur, ekki sist í
börnin. Þau fundu það á sér, að urðarköttur var eitthvað
hryllilegra og hrottalegra en köttur. Hvað var urðarköttur?
Hvar halda þær skepnur til? Á hverju lifa þær? Eru urðar-
kettir ekki miklu stærri en aðrir kettir og grimmari? Hver
spurningin rak aðra. Og hinir og þessir af fullorðna fólkinu
urðu til þess að svara, hver eftir sínu viti og þekkingu.
Urðarköttur er útileguköttur — var ein skýringin.
Hann heldur eiginlega hvergi til; hann forðast menn og manna-
híbýli, skríður inn í urðir og felur sig þar; þvi heitir hann
urðarköttur. Hann lifir af fuglum, þegar hann getur, en leitar
til mannabústaða, þegar hungrið og kuldinn ætlar að gera út
af við hann. En það er ekkert gaman að fá hann heim að bæj-
um, því að hann er kænn að stela, úfinn í skapi og einhver
grimmasta skepna, sem sögur fara af. Enginn maður leggur
hönd á hann til að hengja hann, og fáurn hefur lánast aö
skjóta hann. Það er sama þó að skotið hitti; það hrín ekki á