Dýraverndarinn - 15.01.1916, Blaðsíða 14

IO
DÝRAVERNDARINN
vor (harða voriö), svo kom eg sjálfur í réttina og sá lömbin;
þá þótti mér þau svo lítil og mögur, aö eg kom mér ómögulega
til aö færa þau frá, lét hleypa saman aftur og reka alt til fjalls.
Svo fer eg aö hugsa um, hvaö fráfærur og þar af leiðandi ó-
frelsi ánna væri ill og ómannúðleg meöferö á skepnunum, og
hvað þaö væri smásálarlegt, aö láta þær líða fyrir smávægi-
lega hagsmuni."
Þetta er einn af embættismönnum lands vors, og jafnframt
framúrskarandi duglegur og hygginn búmaður. Oröum hans
fylgdi svo mikil alvara og svo innileg samúö, að eg varö hrifin
og óskaöi í huganum. „Hamingjan gefi, að allir skepnueigendur
hafi hugarfar þessa manns.“ En því miður er eg hrædd um
■að það sé fremur sjaldgæft.
Varla heldur sá óflekkuðu mannoröi, sem svikur vini sína í
trygðum. Tálslaus og trygg er vinátta hundsins, en oft er hon-
um illa launaö. Ætli menn noti sér það, að hann er sáttfús og
þagmælskur, því fær enginn mannoröshnekki hans vegna.
Hrekkir og stríðni mælist illa fyrir einkum við friðsama
og óáleitna. Ivisa er friösöm og óáleitin, sjaldan er samt tekið
hart á þvi þótt hún sé áreitt.
Heyrnar- og mállausir menn vekja samúð og hjálpfýsi flestra.
Dýrin geta heldur elcki birt hugsanir sínar með orðum. Er þá
betra að misbjóöa þeim? — alveg sama, hvorttveggja eru
okkar „minstu bræður“ og systur.
Meðferð búpenings hefur stórum batnað á seinustu áratugum.
Aöalástæðan mun vera sú, að menn eru farnir að sjá, að það
er efnalegt stórtjón að fara illa með þær skepnur, sem gefa af
sér beinan arð, eru lífsbjörg heimila þeirra. Búhygni hefur
aukist. Viökvæðið er oft þetta: „Eg sé að það borgar sig“.
Oröið : borgar sig, má aö vísu taka í tvenskonar merkingu,
en sú þrengri mun oftast notuð.
Þetta getur verið spor í áttina, en eigi nóg. Sumir dýra-
vinir krefjast ]>ess, að meðferð allra dýra batni. En þá verður
kærleikurinn en ekki fjárhagslegir hagsmunir að ráða.
Hugsunarhátturinn þarf að breytast. Dýraverndunarfélagið
og málgagn þess vinnur að því. Þær undirtektir, sem Dýra-
verndarinn hefur viða fengiö, er gott mark.
Foreldrar og kennarar barna og unglinga ættu að vinna að
því. Kærleikurinn, æösta og ódauðlega dygðin, þarf umfram
alt að festa rætur í barnssálinni meðan hún er ung og lítt spilt.