Dýraverndarinn - 15.07.1916, Page 9

D Ý R A V E R N D A R I N N
5 7
aö eins eftir því, hversu fjármargir þeir eru, heldur líka eftir
því, hversu vel þeir hafa reynst „málleysingjunum", sem þeir
lifa sjálfir af og eiga ef til vill alla sína fjárhagslegu upphcfö
aö þakka.
Eg vil nú aö endingu biöja yður, þér heiðraöa samkoma,
aö gera alt, sem í yðar valdi stendur, til þess aö glæða vin-
áttuna til dýra'nna. Eg vil biöja yöur, þér bændur, sem standiö
framarlega aö mannviröingum, sýniö höföingslund og göfug-
mensku yöar í því aö ganga á undan öörum meö góöu eftir-
dæmi í þessum efnum. Leitist þér viö aö koma þeirri heil-
brigöu skoöun inn hjá sveitungum yöar, aö þaö sé minkun
fyrir sveitina í heild sinni, ef það spyrst út aö einhverjum
bóndanum veröi sú hörmunga yfirsjón, að láta nokkra kvalda
skepnu sjást hjá sér, og þaðan af verra aö blygðast sín ekki
fyrir aö hafa hana á boðstólum í höfuðstað landsins.
Eg vil biöja yður, þér mæöur, innrætið börnum yðar ást á
dýrunum; látið þau aldrei hafa skemtun af því, sem bakar
nokkurri skepnu sársauka eöa dauöa, hversu lílilmótleg, sem
hún kann að vera. Hafið þaö jafnan hugfast, aö þegar ung-
börnin, sem nú eru, eru komin til vits og ára, verður aö öll-
um líkindum mannúðin búin að ná svo föstum tökum á al-
menningsálitinu, aö sá verður talinn afhrak annara manna, sem
misþyrmir varnarlausum dýrum. En til þess að fyrirbyggja aö
slíkt geti lient syni yðar eöa dætur, þá byrjið undir eins á
því — cf þér hafið ekki j>egar byrjað á j>ví — að innræta
börnunum yðar ástúð og nærgætni gagnvart dýrunum, sem
þau eiga eitthvaö saman viö aö sælda. Smekkurinn sá, sem
kemst í ker, keiminn lengi eftir ber.
Og jrér ungmennfélagar, sem látið svo margt gott og nyt-
samt til ykkar taka, viljið jjér ekki setja dýraverndun
á hina fögru stefnuskrá yðar? Eg er viss um að hún myridi
ekki ófríkka við ])að. Eins og j)ér vitið, að minsta kosti eins
vel og eg, ])á væntir þjóðin mikils af yður, hún væntir j)ess
meðal annars, aö j)ér gætið sóma sins, bæði inn á við og út á
við. En sú þjóð, sem ])að orð fer af, að hún sé dýraníðingur,
verður aldrei nein sæmdarþjóð, hvorki í augum sjálfrar síu
né annara. Leggist því á eitt að firra móður okkar því ámæli,
að hún eigi fremur skiliö að skipa sæti nteð siðlausum tartara-
lýð, en siðuðum þjóðurn. Tökum höndum saman og störfum
í jtarfir hins góða. Eg veit að visu, aö ])aö geta orðið skiftar