Dýraverndarinn - 15.07.1917, Page 11

DÝRAVERNDARINN
59
heyra, aö hugsa um tilfinningar fuglsins og setja sig í hans
spor. Hugsiö líka um það, livort drengurinn muni hafa haft
sorg eöa gleöi af þvi sem hann geröi.
AÐVÖRUN TIL LITLU BARNANNA
Látið eggin liggja’ í friöi,
litlu kæru börn.
Stefniö aö þvi augnamiöi,
aumra’ aö gerast vörn.
Augu í hverjum skurni skina,
skær og undursmá,
blíöri móöur bráöum sýna,
börnin sem hún á. —
Hugsið ykkur unga smáa,
ennþá minni’ en þið,
inni’ í hjúpnum græna gljáa
goggnum spyrna viö.
Rifnar skurn og rauöir munnar
reyna að gefa hljóö,
nátúrunnar nægtabrunnar
næra þeirra blóö.
Móðurinnar mesta gleði
mun á þeirri stund;
flögrar hún þá glöð í geði
um grænan birkilund;
biður guð, sem elskar alla,
annast börnin sín,
meðan lætur laufblöð falla
í lítið forðaskrín.
Einmitt þegar þiö aö hreiðri
þjótiö eins og flón,