Dýraverndarinn - 15.07.1917, Síða 12

6o
DÝRAVERNDARINN
gætiö þess, að glata’ ei heiöri
Gústav minn og Jón.
Snertið hvorki egg né unga,
elskiö fugla smá,
aldrei ykkar tönn' né tunga
tali illa um þá.
Yfir hreiðrum englar vaka
alla vorsins stund,
blíðra mæðra bænir kvaka
í birkiskógarlund.
Viðkvæmt biðja guð að geyma
gullin ung og smá.
Til að seðja hungrið heima,
hjálpar ást og þrá.
En að kvöldi, hvílík gleði <
hvíld og værð að fá,
liggja’ á fjaðra’ og laufabeði
litla hópnum hjá.
Dreyma svo um drengi prúða
dygðavegi á,
klæðast sólar skærum skrúða
skaparanum frá.
Halla.
ÚTIGÖNGUHROSSIN OG SKJÓLGARÐAR
Þegar eg las í eipu tbl. Dýraverndarans greinina með
fyrirsögninni: „Ekki er ráð nema í tíma sé tekið“, þá datt
mér í hug, að ekki væri gagn að þeim augunum, sem ekki
sæist með.
Það er lítii? skjól fyrir aumingja útigönguhrossin þó húsin
séu til, ef þau (hrossin) eru ekki látin inn, þó áhlaupahríðar
með afarfrosti standi yfir i fleiri daga.