Dýraverndarinn - 01.06.1930, Side 14

28
DÝRAVERNDARINN
takið og hlotið að þekkja það. Þessu hélt hún áfram
þar til eg kom í fjósið.
Þetta var marg-reynt, að hún gat enga hugmynd
haft um mig nerna af fótatakinu. En þegar eg var
heima og var að smá-gangaumbæinn,einsogvenju-
lega gerist, þagði kusa.
Þess verður að geta, að hér hagar svo til sunnan
viö túnið að gamall skriðuhryggur felur sýn suður
frá bænum. Venjul.vöktuðukrakkarnirkýrnarsunn-
an við þennan hrygg, áður giröing kæmi. Þegar svo
var kominn tími til aðlátainnkýrnar ákvelain, kall-
aði eg heiman frá bænumannaðhvortíkrakkanaeða
kýrnar. Var það þá oft, að krakkarnir heyrðu ekki
til mín, en kusa tók æfinlega á rás heim, og þótt
þau ætluðu að varna henni leiðar sinnar, dugði þaö
ekkert. Kusa hélt strykinu heim og hinar á eftir.
Eitt sinn var það, eftir að kýr voru á tún teknar,
að eg ætlaði að láta þær inn að kveldi til. Fór eg þá
að svipast um, en sá kýrnar hvergi. Kallaði eg þá
til þeirra, ef vera mætti, að þær heyrðu til mín. Eftir
litla stund kom kusa hlaupandi og hinar á eftir. Fólk-
ið, sem á engjum var, sagði mér svo um kveldið, er
það kom heim, að kusa hefði tekið alt í einu við-
bragð, og hlaupið sem hún hraðast mátti heim á
leið. Fleiri voru smá-atvik, sem bæði lýstu eftirtekt
hennar og viti. En þetta læt eg nægja.
Sesselja Sigurðardóttir
Jökli, Eyjafirði.
Strokuhestur.
H r a n i korninn ! . . Iians var greið
hingað ferð að vonum.
Það er mörgum ljúf sú lefð,
sem liggur að átthögonum.
J. '
éý
Eg trúi’ ei þó x þúsund ár
þjóð vor segði hreykin:
„þangað sækir sérhver klár,
sem hann verst er leikinn“.
Hitt er víst, og verður létt
verk, að sanna öllum:
hér hann fór sinn folaldssprett
fyrst á grænum völlum.
Hér hann einnig æsku naut
út um græna haga,
þar sem frí og frjáls hann þaut
fagra sólskinsdaga.
*
Vonir eyðast. .. Æskuglans
eins er stakkur skorinn.
En — yfir vöggu völlinn manns
verða síðgleymd sporin.
Stefán Vagnsson,
Hjaltastöðum, Skagafirði.
Dýraverndun.
(Guðmundur Andrésson, fonniaður Dýravernd-
unarfélags Sk.agfirðinga hefir sent formanni Dýra-
verndunarfélags Islands ýrnsar greinar um vei'ndun
og um meðferð húsdýra okkar. Birtist hér dálítið
hrafl úr þeirn hugleiðingumi.)
* *
*
Dýraverndunarmálið er náskylt landbúnaðinum,
og sá er góður bóndi, sem fyrst og fremst gegnir
vel skyldum sínum ganvart dýrum þeim, er hann
hefir undir höndum; og bezti bóndinn er sá, sem
rækir þær skyldur bezt.
Skyldur bænda við búpening sinn eru að veita
honum gott atlæti, góð húsakynni, gott og nægilegt
fóður og góða hirðingu og meðfei'ð á allan hátt.
Öll þessi atriði stefna að dýraverndun, eða miða
til góðrar og réttrar meðferðar á skepnum, en jafn-
frarnt tryggja þau afkomu bænda í búskapnum,
Sveitafólkið lifir mest samvistum við dýrin, og
hefir meira saman við þau að sælda en allur fjöld-
inn, sem i kaupstöðum býr. En þrátt fyrir það
vill reynslan verða sú, að alt of margir til sveita
misbjóða skepnum sxnum á hörmulegasta hátt.
Og hvað veldur?
Sumpart hugsunarleysi, þekkingarleysi og þó
einkum mannúðarleysi. Þessvegna er öllum a. m. k.
nauðsynlegt að þekkja lög og reglur um dýravernd-
un, svo að þeir þurfi ekki að brjóta þau, eða þær,
af eintómri vanþekkingu.
*
Dýraverndunarfélag okkar Skagfirðinga er helzt