Alþýðumaðurinn - 22.12.1959, Blaðsíða 2

2
JÓLABLAÐ ALÞÝÐUMANNSINS
Þriðjudagur 22. desember 1959
Emanúel heitir hann,
herrann minn inn kæri;
með vísnasöng ég vögguna þína hræri.
Þér gjöri ég ei rúm með grjót né tré,
gjarnan læt ég hitt í té,
vil ég mitt lijartað vaggan sé,
vertu nú hér minn kæri.
Með vísnasöng ég vögguna þína hrœri
Nóttin var sú ágæt ein,
í allri veröld Ijósið skein,
það er nú heimsins þrautarmein
að þekkja hann ei sem bœri.
Með vísnasöng ég vögguna þína hræri,
Umbúð verður engin hér,
önnur en sú þú færðir mér,
hreina trúna að höfði þér
fyrir hœgan koddann færi.
Með vísnasöng ég vögguna þína hræri,
I Betlehem var það barnið fætt,
sem bezt hefir andar sárin grœtt,
svo hafa englar um það rœtt
sem endurlausnarinn væri.
Með vísnasöng ég vögguna þína hræri,
Skapaðu lijartað hreint í mér
til herbergis er sómir þér,
saurgun allri síðan ver,
svo ég þér gáfur færi.
Með vísnasöng ég vögguna þína hræri,
Fjármenn hrepptu fögnuð þann,
þeir fundubæði guð og mann,
í lágan stall var lagður hann,
þótt lausnarinn heimsins væri.
Með vísnasöng ég vögguna þína hræri,
Lofið og dýrð á himnum hátt
honum með englum syngjum þrátt,
friður á jörðu og fengin sátt,
fagni því menn sem bœri.
Með vísnasöng ég vögguna þína hræri,