Heimir : söngmálablað - 01.01.1937, Blaðsíða 16

10
C. E. Darmstad
hugunar. Hann á fyrst að lesa hann yfir nokkruni sinn-
um og' siðan lesa hann upp með réttum áherzium. Vitan-
Jega verður hann að sjá um að kórinn tileinki sér réttar
áherzlur um leið og raddirnar eru æfðar. Gæta verður
vel að framburði samhljóðenda, að liann sé greinilegur.
Að sjálfsögðu verður söngstjórinn að atliuga, hvar bezl
fari á þvi að söngmenn dragi andann, og merkja við þá
staði. Ennfremur verður hann að kynna sér rækilega
bljómana i laginu og finna þau bljómasambönd, sem
sérstaklega verður að leiða fram í söngnum. Þegar hann
hefir lokið þessum undirbúningi, þá fyrst er tími kominn
til að byrja á raddæfingum. I hugléiðingum mínum hér ú
eftir er gert ráð fyrir því, að kórsöngmennirnir kunni
ekki að syngja eftir nótum.
Venjulega bafa söngstjórar eitthvert hljóðfæri, þegar
þeir æfa raddir, harmonium, ])íanó eða fiðlu. Sjálfur
nota ég fiðlu. Að Iienni mætti belzl finna, að ekki er hægt
að spila á hana allar raddirnar i einu, en ])að er stund-
um nauðsynlegt, þegar um vandsungin hljómasambönd
er að ræða.
Það kunna að vera skiftar skoðanir um það, í hvaða
röð eigi að æfa raddirnar. Ég fyrir mitt leyti álil það
heppilegt, að lagið sé fyrst sj)ilað yfir og fyrsti tenór sé
látinn syngja með hljóðfærinu,því þákynnistkórinnstrax
laginu sjálfu og byggingu þess. Síðan ætti að æfa annan
bassa á sama hátt og láta jafnframt fyrsta tenór syngja
sina rödd með veikum rómi. Með þessu móti fá yztu
raddirnar stuðning bvor af annari. Það er vitanlegt, að
stundum eru raddir í kórlögum svo erfiðar, að óhjá-
kvæmilegt er að spila bverja rödd fyrir sig á æfingum.
En venjulega nægir að röddin, sem æí'ð er, sé spiluð
sterkara en hinar, svo söngmennirnir geti vel greint
hana. Það er belra að söngmennirnir heyri ávallt lagið
spilað með öllum röddum, því þá læra söngmennirnir
fljótar sina rödd, enda cru raddir i kórlögum ekki sjálf-
stæðar laglínur, heldur eru þær afleiðing Iiver af annari