Heimir : söngmálablað - 01.01.1937, Blaðsíða 38

32
Baldnr Andrésson
svo aftarlega á pallinum, að þær sæust ekki. Og svo
var sagl, að þetta gerði liann af persónulegri óvild.
Svo var það öfund og illgirni annara listamanna, sem
fannst Grieg skyggja á sig. Hann var eins og flestir
listamenn, að þeir l>era karlmannleg'a óJjlið örlög, sjúk-
dóma og annað mótlæti, en hversdagslegar smásmugleg-
ar skapraunir fylla þá gremju og svipta þá gleði. Grieg
var líka að eðlisfari mjög viðkvæmur. Plann var kom-
inn að þvi að láta liugfallast. En mikill styrkur var
honum í þessari baráttu vinátta manna eins og Joh.
Svendsens og Halfdan Kjerulfs, sem háðir voru mikils-
metin tónskáld, og skáldsins Björnsons. — A þessum
tíma, er liann átti við andúð og misskilning að slriða
í föðurlandi sínu, fékk liann óvænt viðurkenningu þess
manns, sem mesl mark var lekið á um músikmálefni.
Maðurinn var enginn annar en tónskáldið og píanókon-
ungurinn Franz Liszt. Jafnvel mestu tónskáld samtíð-
arinnar, eins og Richard Wagner, Chopin o. fl., litu
í lotningu upp lil þessa manns. Hann hafði af tilviljun
séð fiðlusónötu eftir Grieg og skildi strax, hve frum-
leg hún var. Enginn vissi betur en hann, hve þungt
hlutskipti þau tónskáld eiga, sem reyna að þræða nýj-
ar brautir, og ávallt var hann boðinn og húinn til að
hjálpa þeim. Hann skrifaði Grieg bréf sunnan úr Róma-
borg (1868) og fer þar mjög lofsamlegum orðum um
fiðlusónötuna, og hýður honum að heimsækja sig, ef
hann verði á ferðinni. Þetta hréf varð til þess, að Grieg
fékk styrk úr ríkissjóði til utanferðar, og um liaustið
1869 hélt hann suður á bóginn, lil þess að lntta þenn-
an nýja vin sinn.
Er liann var kominn til Rómaborgar leið nokkur tími
áður en hann hitti Franz Liszt. En dag nokkurn frétti
hann, að Liszt hefði spurt eftir honum. Hann tók með
sér siðustu fiðlusónötuna, sorgarslaginn yfir Nordraak
og eitt sönglagaliefti, og kvaðst hann ekki geta horið
á móti þvi, að hann hefði liaft „dálitla magapinu" á