Heimir : söngmálablað - 01.01.1937, Blaðsíða 39

Edward Griccj
33
leiðinni til hans, en að hann hefði getað sparað sér
liana, þvi að elskulegri maður en Liszt væri varla til.
Liszt geðjaðist bezt að því, sem var norskast og sér-
kennilegast'í lögunum. -— Nolckru siðar lieimsótti Grieg
hann aftur, og liafði þá með sér handritið af pianó-
konsertinum sínum, en liann er eilthvert merkilegasta
verkið, sem eftir hann liggur. Lék honum forvitni á
að vita, hvort Liszt myndi spila liann frá blaðinu. Grieg
liélt, að það gæti enginn maður gert. „Viljið þér spila
hann?“ spurði Liszt. „Nei, eg get það ekki,“ svaraði
Grieg. Þá tók Liszt handritið, setlist við hljóðfærið
og sagði brosandi: „Þá skal ég sýna yður, að ég gel
það ekki lieldur,“ og' byrjaði á laginu. Grieg hafði ekk-
ert við spilið að atliuga annað en j>að, að fyrsti kafl-
inn var fullhart leikinn. Á áhrifamiklum stað síðast
í laginu hreytist það úr „dúr“ í „moll“ — úr „gis“ i
„g“, og eru þar stórfeld skalahlaup. Þegar Liszt var
kominn að þessum stað, hætti hann að spila, þreif nót-
urnar, stóð upp og stikaði stórum yfir gólfið, eins og
hann væri á leiksviði, og söng lagið við raust; síðan
rélli hann út hendurnar og hrópaði: „g!“ „g!“, en
ekki „gis“. Stórkostlegt! Þetta er eins og ósvikinn sænsk-
ur bankó!“ Síðan setlist hann aftur við liljóðfærið og'
lauk við lagið. — Við Grieg sagði hann: „Haldið þér
þannig áfram; þér hafið gáfurnar, — og látið ekki
hræða yður!“ Þessara orða minntist Grieg siðar, er
margt blés honum móti, og efinn sótti að honum.
Ibsen.
í Rómahorg kvnntist Grieg skáldinu Henrik Ibsen.
Nokkrum árum síðar fékk Ibsen liann til þess að semja
lögin við „Pétur Gaut“ (1875). Músikin er meistaraleg.
„Sólveigarsöngurinn“ er ef til vill úthreiddasta lag höf-
undarins. „Dauða Ásu“ og „Dans Anitru“ úr þessu verki
þekkja allir. Ennfremur lögin „Harmur Ingibjargar“ og
„I höll Dofra konungs“, en siðarnefnda lagið er ein-