Hlín - 01.01.1930, Page 42

4 0
Hlín
staklinginn og þjóðfjelagsheildina, að sá háttur hefur
mjög víða verið upp tekinn, að ráða tannlæknir til að
vinna í þágu skólabarnanna. Áður höfðu læknar verið
fengnir til að líta eftir heilbrigði skólabarna yfirleitt,
en síðar skildist mönnum, að hjer var ekki hvað síst
þörf á tannlækningum. Og mönnum hefur æ betur skil-
ist, hve nauðsynin er brýn og tannlækningarnar þýð-
ingarmiklar. Þessu hefur því víðast hvar verið svo
fyrir komið, að börnunum er beinlínis gert að skyldu
að fara til tannlæknis, sem sjerstaklega er til þess ráð-
inn að líta eftir tönnum þeirra og gera við þær. Og það
mun vera aðalreglan, að börnin fái þessar tannlækn-
ingar ókeypis, eða m. ö. o. að þær sjeu kostaðar af hinu
opinbera eins og annað í sambandi við skólana.
Skóla-tannlæknirinn fæst einkum við að greiða fyrir
tannskiftunum og sótthreinsa munninn. Hann tekur,
burt þær barnatennur, sem eru að losna, eða standa í
vegi fyrir fullorðinstönnunum og geta valdið skökkum
vexti þeirra. Sömuleiðis þær barnatennur, sem skemd-
ar eru, og af fullorðinstönnunum þær, sem ekki þykir
tiltækilegt að gera við sökum skamda. En á þessum
aldri eru sjaldan mikil brögð að svo forskemdum full-
orðinstönnum, að ekki sje upp á þær lappandi, og því
er það eitt helsta starf tannlæknisins að gera við full-
orðinstennurnar. Sumstaðar, þar sem skólatannlækn-
ingunum er komið í fyrirmyndar horf, er einnig gert
við bamatennurnar, en þær ekki aðeins teknar, sjeu
þær skemdar. Þá annast læknirinn einnig að rjetta
tannskekkjur, hreinsa tannstein, græða sár í munnin-
um og annað þessháttar. Ilann leiðbeinir og börnunum
um hirðingu tannanna, gefur þeim bendingar um það
hvað helst beri að varast, er skemt geti tennurnar, og
vekur athygli þeirra á því, hver nauðsyn það sje að
hafa »hreinan munn«.
Annars er þessu starfi all-misjafnlega langt komið