Hlín - 01.01.1936, Blaðsíða 44

42
Hlírí
og sýndi mjer, hve haustyrkjan er nauðsynleg, þegar
tíð leyfir.
11 skrúðgarðar voru lagðir og nokkrir endurbættir.
Vermireitir voru smíðaðir og sumstaðar lofað að gera
það. Verður þá miklu fljótara til að vorinu, að geta
sett snemma. Því það er trú mín að það sje yfirleitt
gert of seint. — Milli þess, sem unnið var úti, var svo
matreitt úr því sem sprottið hafði.
Flesta daga í október var eitthvað unnið úti, og þó
farið að koma frost í jörðu síðast.
Jeg vildi óska þess, að kvenfjelagasamböndin sæju
um að láta garðyrkjukonur sínar vinna frameftir
haustinu, en gefa þeim heldur frían ágústmánuð.
Af skýrslunni sjerðu, að jeg hef haldið út í haust.
Jeg gerði það sem tilraun að fara síðustu ferðina svona
seint, og árangurinn varð góður. Og jeg vildi óska að
það væri hægt að vinna meira að skrúðgörðum á
haustin, eftir því sem tíð leyfir, því þá hafa karlmenn
bestan tíma. Jeg hefði getað haldið áfram lengur. Og
þegar búið er að opna augun á sveitafólkinu fyrir nyt-
semi mat.argarðanna og fegurð skrúðgarða, þá verður
það hjálpinni ósköp fegið, ekki vantar það. Og nú er
hugsunarhátturinn í þessu efni óðum að breytast. En
jeg er hrædd um að garðyrkjukonur vanti, það þarf
að efla starfið. Það er ekkert mál á dagskrá þjóðarinn-
ar, sem meira ríður á en ræktun. Bændur í sveitum
hafa eílt svo grasræktina nú á síðustu árum, að það
mega heita stökk. En garðræktina láta þeir sitja á hak-
anum, þó hún gefi meiri arð, það er því ekki annað
sjáanlegt en að konurnar verði að halda áfram að
fylgja því máli til framkvæmda og sigurs, eins og þær
hafa gert að undanförnu, og helst með meiri krafti.
Jeg held að það vanti fleiri garðyrkjukonur víðsvegar
um landið, því sumstaðar er garðræktin mjög skamt
á veg komin. — En það er ekki rjett að gera lítið úr