Hlín - 01.01.1936, Side 70

68
Hlin
burður nægur, — þó ekki of mikið af köfnunarefni —,
korninu sé sáð snemma, helst ekki síðar en 15. maí
(en í venjulegu árferði má sá bæði byggi og höfrum
úr því komið er fram yfir 20. apríl). — Girðingu þarf
að vanda, svo ekki komist gripir í kornið, hvorki þegar
sprettan stendur yfir nje þegar kornið er skorið, og því
haldið til þurks í skrýfum eða kornstökkum.
Kornafbrigði þau, sem nú er völ á til ræktunar hjer
á landi, ná venjulega fullum þroska síðast í ágúst og
framyfir miðjan september, alt eftir sáðtíma, jarðvegi,
áburði og veðurfari.
Efnagreiningar, sem gerðar hafa verið á byggi og
höfrum, hafa fært sönnur á það, að islenskt ræktað
bygg og hafrar standa ekki að baki erlendu korni að
næringargildi. Hafrarnir hafa þó gert heldur betur, því
feitiinnihald þeirra hefir reynst V2—1% meira en í er-
lendum höfrum. Úr íslenskum höfrum hefur verið gert
venjulegt haframjöl og það reynst ágætlega til matar.
Malað íslenskt bygg má nota í brauð og kex, og hefur
hvorutveggja reynst ágastt til matar. Það er því fengin
reynsla fyrir því, að vel ræktað bygg og hafrategundir
eru nothæfar til manneldis. Hitt er aftur óreynt, hvort
unt verður að koma svo mikilli ræktun á alment hjá
bændum, að það svari kostnaði að vinná^ mannamat úr
íslenskum ræktuðum korntegundum.
Mjer dylst ekki, að smáræktun, t. d. nokkur hundruð
fermetrar á bæ, getur ekki megnað því, að unnið verði
neyslumjöl úr íslensku korni. Til þess þarf ræktun
þeirra að verða almenn og rekin í svo stórum stíl, að
fáanlegt verði nægilegt korn til vinslu fyrir fullkomin
mölunar- og sigtunartæki. Aftur á móti getur heima-
ræktun af korni í smáum stíl haft mikla þýðingu fyrir
þetta mál. Sjerstaklega er það kynningin af ræktun
korntegundanna, sem fyrst og fremst þarf að komast á.
Getur slík smáræktun orðið til töluverðra nytja fyrir