Merki krossins - 01.01.1926, Side 34

Fátæk kona frá Norður-Ítalíu gekk
400 kílómetra til Rómaborgar. Góðir
menn veittu henni fæði og húsaskjól,
þar sem hún kom.
Húsfaðir einn frá Desio, í Norður-
Italíu, fæðingarstað páfans, kom til Róma-
borgar fótgangandi. Hann vildi breyta
eftir föður sínum og afa, sem höfðu
gert hið sama, annar árið 1900 og hinn
árið 1825. Hann fór að heiman pen-
ingalaus, eftir dæmi hins heilaga Frans
frá Assisi. Á leiðinni mætti hann píla-
grím, sem kom gangandi frá Sviss.
Tveir ungir Þjóðverjar fóru gangandi
frá Berlín 26. júní, með 30 mörk og 25
kg. farangur, og voru 80 daga á leið-
inni. Þeir fóru aftur heim á sama hátt.
Fátæk kona kom gangandi frá Ober-
ammergau í Bayern. Samkvæmt frásögn
tímarits nokkurs mun páfinn hafa gefið
henni fyrir fargjaldi heim.
Tveir Danir fóru einnig gangandi til
Rómaborgar. Er þeir voru komnir upp
í Alpafjöllin, skall á hríðarbylur. Til
allrar hamingju voru þeir í nánd við
St. Bernhardshælið. Þeir hefðu farist,
ef munkarnir hefðu ekki bjargað þeim.
Það, sem vekur sérstaklega eftirtekt,
eru pílagrímarnir frá Norðurlöndum, því
að þefta er fyrsta pílagrímaförin þaðan,
síðan um siðaskiftin. Það voru 450
manns, er komu saman í Kaupmanna-
höfn frá öllum Norðurlöndum, jafnvel
nokkrir Islendingar, til þess að taka
þátt í þessari för. Meðal þeirra var hinn
postullegi prefekt yfir Islandi og bisk-
uparnir frá Danmörku, Noregi og Sví-
þjóð. Þetta er í fyrsta sinni síðan um
siðaskiftin, að Islendingar taka þátt í
suðurgöngu. Enda veitti það hinum heil-
aga Föður sérstaka ánægju og gleði.
Hann langaði mjög til að sjá þennan
litla flokk, sem var kominn frá hinni
fjarlægu og söguríku eyju. Þegar hinn
postullegi prefekt yfir íslandi fékk áheyrn
hjá páfa, gaf hann honum það í skyn.
Þegar allir Norðurlanda-pílagrímar gengu
fyrir hinn heilaga Föður, var honum bent
á íslendingana. Veik hann sér þá sér-
staklega að þeim og mælti til þeirra
nokkur orð á franska tungu. I ræðu,
er páfinn hélt um áramótin, þar sem
hann gat um viðbúnað og hátíðahöld
júbilársins, mintist hann Islendinga sér-
staklega.
I tilefni af Rómaferðunum var haldin
í fyrra alþjóðasýning í páfagarðinum.
Sýningardeildir voru þar ein fyrir hvert
land, og var sýning þessi því mikil og
fjölbreyft. Einnig var þar safn íslenzkra
muna, sem hans herradómur, postullegur
prefekt M. Meulenberg, hafði sent þang-
að. Honum var sérstaklega um það
hugað, að sýna bókmentir Islands að
fornu og nýju. Þar voru öll helztu forn-
rit vor í bezfu útgáfum, sem til eru, og
í vönduðu skinnbandi; allskonar íslenzkir
skrautgripir, vandaðir mjög; sömuleiðis
úrval af fögrum myndum frá íslandi.
I norskum blöðum var tekið til þess,
hve mjög væri vandað til íslenzku sýn-
ingarinnar. Þjóðverjar höfðu sent stórt
málverk, sem átti að sýna kristnitökuna
á Þingvöllum árið 1000. Er sýningin
var opnuð, gekk páfinn sjálfur með hirð
sinni um sýningarsalina. Hann stað-
næmdist einnig við »hið fagra Island*,
eins og franskt blað komst að orði.
Hinn postullegi prefekt yfir Islandi
fékk heiðursskjalið »diplóma di bene-
merenza® og verðlaunapeninginn úr
silfri »bene merenti« fyrir hina íslenzku
deild sýningarinnar miklu í páfagarðin-
um. Meiri heiður hlotnaðist engum af
öllum þeim, sem þátt tóku í sýningu
þessari.
Árið 1925 var sannlega júbilár, þ.
e. fagnaðarár. G. Boots.
Merki krossins.
34 —