Dvöl - 04.11.1934, Page 10

6
D V Ö L
4. nóv. 1934
K AUPHÖLLIN í PARIS
Fjöldi manna auðgast á kauphallarbraski, an oft. fer þó öðru visi en
®tlað er í þeim leik. Er skemmst að minnast hins mikla tjóns, sem stafaði
a.f braski fjárglæframannsins Staviski er gerði fjöida manns að öreigum.
þögul og köld umlykur mig. Ég
hugsa ekki neitt og er alveg ró-
legur. öll mín gleði og sorg er
liðin.
Þó er ég enn að hugsa um
dálítinn hégóma. Þegar fyrir-
rennari minn var lagður í gröf-
ina, var ég orðinn nógu stór til
að ganga að skógarhöggi, en
hver tók nú við af mér? Hafði
ég ávaxtað pund mitt illa, með
því að sjá ekki fyrir eftirmanni
mínum?
En hérnamegin landmæranna
fást engin svör við spurningum
minum.
anu og leggst yfir mig, eins og
heljarþjarg.
— Gráttu ekki, Margit, gráttu
ekki, segi ég aftur.
Loksins ljtur hún upp og þurk-
ar tár sin.
— Hefirðu ekkert annað að
segja við mig?, spyr hún.
— Nei, Margit, ekki nú orðið.
Hjartað. . . . ég fann það. . . .
Hjartað var að bresta.
Margit horfir á mig augna-
blik. Síðan snýr hún baki að
mér og gengur þreytulega burt,
með þungum skrefum.
Ég stend kyr. Vetrarnóttin,