Dvöl - 24.02.1935, Blaðsíða 9

24. febr. 1935
D V
Ö L
9
ur og brothljóð endurvörpuðust
tnilli fjallanna með fárlegum
kyngikrafti. Jörðin nötraði og út
á firðinum reis há alda undan
flóðinu.
Þeir, sem ekki höfðu lent í flóð-
inu, hófu þegar eftirgrennslan um
það, hvort manntjón hefði orðið
af völdum þess. Margir fundust
í rústunum, beinbrotnir og lim-
lestir, án þess að geta lið sér veitt.
»Barn eitt, sem náðist, var að sjá
andvana, kalt og hálfstirðnað, en
lifnaði við lífgunartilraunir lækn-
is vors. Margir voru særðir meira
og minna, svo sem handleggsbrotn-
ir, viðbeinsbrotnir m. m. Var það
mikið lání í óláni, að hér naut
læknis við (cand. Bjarna Jensson-
ar)«, segir í bréfi frá Seyðisfirði
um þessar mundir og síðar var
birt í Þjóðólfi.
Þegar gengið hafði verið úr
skugga um það svo öruggt þótti,
að fleiri myndu ekki á lífi af þeim,
sem lentu í flóðinu, kom í ljós að
24 manneskjur höfðu farist, En
»mælt er að tala þeirra, er fyrir
flóðinu urðu hafi verið 64 í það
heila tekið, en flestir eða því nær
allir meira eða minna skemmdir,«
segir í Suðra.
Eitt af þeim húsum, sein lentu
í flóðinu, var Apótekið, eign Mark-
úsar Johnsen, sonar Ásmundar
prófasts í Odda. — Sjálfur
fannst Ásmundur dáinn í rústun-
um, liggjandi í rúmi sínu. Hafði
húsið fallið yfir hann og kramið
fil dauða á svipstundu.
*
Annað hús, sem eyðilagðist í
snjóflóðinu, var veitinga- og brauð-
gerðarhús Tostrups bakara, en það
lenti einnig í snjóflóðinu 1882 eins
og fyr hefir verið sagt. Tostrup
og kona hans sváfu í herbergi
upp á lofti í húsinu og björguðust
þau á þann undursamlega hátt, að
þau gátu skriðið út um gluggann.
upp á bryggju um leið og húsið
fór framhjá. Annars hefðu þau
fylgt húsinu út á sjóinn og er þá
ólíklegt, að þeim hefði orðið bjarg-
að.
Dóttir sína, 17 ára gamla, misstu
þau í flóðinu.
Meðal þeirra, sem fórust í flóð-
inu, var Valdimar Þorláksson Blön-
dal verzlunarmaður og kona hans,
Guðrún Bjarnadóttir. Höfðu þau
giftst um haustið og byggt sér
nýtt hús á öldunni. Lík hennar
fannst seinna og var mikill skurð-
ur yfir þvert andlitið. Hafði hann
orsakast af því, að hún var með
brauðhníf í hendinni, þegar flóðið
ruddist fram og hann á einhvern
hátt lent í andliti hennar,
Eignatjónið, sem hlauzt af snjó-
flóðinu, varð geysimikið og margir
misstu aleiguna. »Þau bágindi og
eymd, sem af þessu leiðir«, segir
í Þjóðólfsbréfinu, »eru ósegjanleg.
Allir þeir, sem af komust og hús-
in áttu, eru eignalausir með öllu;
húsin með því, sem í þeim var, var
þeirra aleiga. En ekki ein spýta í
þeim heil, heldur mestur partur
kominn í sjóinn, því öllu spyrnt
mölbrotnu út í hann«.