Dvöl - 12.05.1935, Blaðsíða 15

12. maí 1935
D V
O L
15
betur gert. Hann kennir í brjósti
um allt, sem líður og þjáist:
fu'glinn í búrinu, fangann, bein-
ingamanninn — aJlt.
En verk hans, stór og smá, og
hvað, sem annars má um þau
segja, hafa öll þetta sama til síns
ágætis,: handbr(agð ritsnillings-
ins, eldmóð tilfinningamannsins;
þau sverja sig í ættina við mik-
ilmennið, stórskáldið.
John Galsworthy var fæddur
árið 1867. Hann las lögfræði, cn
varð brátt gripinn afbókmennta-
áhuga og helgaði mestan tíma
sinn ritstörfum. Hann átti alla
æfi við góð kjör að búa; vinir
hans elskuðu hann, lesendurnir
dáðu hann, bókmenntaheimurinn
beið með óþreyju eftir hverri
nýrri bók frá honum.
Galsworthy var duglegur
göngumaður og þótti gaman að
fara í gönguferðir með vinum
sínum. Á einni af slíkum ferðum
hittu þeir unga, fallega stúlku,
sem var svo feimin, að hún þorði
ekki að líta á þá, en horfði allt-
af niður til jarðar, meðan þeir
töluðu við hana. Það var þessi
stúlka, sem skapaði Megan í
huga skáldsins, þessari gönguför
var að þakka, að „Eplatréð" varð
til, það yndislegasta af öllu yndis-
legu, sem finna má í ritum hans.
John Galsworthy lézt árið 1932
og var almenn hluttekning sýnd
við fráfall hans. Skömmu fyrir
dauða sinn veittist honum mesti
heiður og virðingarvottur, sem
Þinghúsið í Ottawa
rithöfundi má veitast — bók-
menntaverðlaun Nobels. En
löngu, löngu áður hafði honum
hlotnast hið eftirsóknarverðasta,
að eignast aðdáendur , eiga ítak í
sálum lesenda sinna — fólksins.