Melkorka - 01.05.1956, Blaðsíða 7

Rætt við Stefán Jónsson kennara
oo- rithöfund
O
Eftir Vilborgu Dagbjartsdóttur
Ég lít inn í stofu 17 á efragangi í Austur-
bæjarskólanum, þar ræður ríkjum kennar-
inn Stefán Jónsson. Hann er niðursokkinn
í að laga til í bókaskápnum sínum. Hefurðu
tíma? spyr ég. Stefán brosir og segir að hann
liafi alltaf nógan tíma. Eitt er víst að Stefán
notar tíma sinn vel, því jafnframt því að
vera duglegur kennari er hann með afkasta-
mestu rithöfundum okkar. Hann hefur
skrifað fjölda bóka fyrir börn og fullorðna
bæði skáldsögur og smásögur auk þess mikið
af kvæðum og vísum fyrir börn. Mætti vera
að einhverjir muni enn kvæðið um hann
Gutta, þá mun einnig flestum vel kunnugt
hvaða fólk býr á Steinshóli og ekki má
gleyma Hjalta litla, þó ég minnist ekki á
fleiri þjóðfrægar persónur, sem Stefán hefur
lagt okkur til.
Þótt ég þekki svo vel þetta fólk, sem Stef-
án hefur gert svo lifandi að það er partur af
lífi okkar, finn ég þegar ég sit hérna í- stof-
unni hjá honum að um hann sjálfan, mann-
inn sem las sögurnar um Hjalta svo þýðum
rómi í útvarpið, veit ég svo fjarska lítið —
og mér verður fyrst að spyrja:
Hvaðan homstu hingað?
Ég er ekki neinsstaðar frá, en ef það væri
eitthvað er ég helzt Borgfirðingur. Ég er
fæddur á Háafelli í Hvítársíðu 22. des. 1905,
en móðir mín var þá í vist þar. Hvar faðir
minn var veit ég ekki, þau voru ekki gift.
Löngu seinna giftust þau, þá var ég orðinn
14 ára. Eftir að ég kynntist föður mínum
þótti mér vænt um hann. Ættfærslu for-
eldra rninna sleppi ég alveg því um ættir
Stefán
Jónsson
kennari
þeirra veit ég svo geysi ntikið að þér þætti
nóg um.
Átturðu pd engin systkini?
Þau dóu öll í æsku nema einn bróðir
minn, sem náði þrítugu.
Hvenœr fórstu svo að kenrui?
Ég byrjaði árið ’33 liérna í Austurbæjar-
skólanum og hef verið hér síðan.
— En ritstörfin?
Fyrsta sagan, sem birtist eftir mig var
smásaga í Eimreiðinni, sem liét konan á
klettinum. Hún hlaut verðlaun það árið.
Mig minnir að það liafi verið 1930. Nokkr-
um árum seinna kom út smásagnasafn með
sama nafni. Ég vildi kalla það Konan á klett-
inurn og fleiri sögur, en útgelandinn breytti
því vegna þess, að sú saga hafði hlotið viður-
kenningu. Ég lief alltaf skammast mín fyrir
þá bók og þó sérstaklega fyrir verðlauna-
MELKORKA
39