Alþýðumaðurinn - 28.04.1988, Blaðsíða 2

Alþýðumaðurinn - 28.04.1988, Blaðsíða 2
2 - ALÞÝÐUMAÐURINN Leiðari: Byggðastefna og hrepparígur Fyrir Alþingi liggur nú tíl afgreiðslu frumvarp domsmála- ráöherra er felur í sér aðskilnað framkvæmdavalds og dómsvalds. Telja verður samþykkt þessa frumvarps, ásamt hugmyndum fjármálaráðherra Jóns Baldvins Hannfbalssonar um sérsköttun á framkvæmdir á Reykja- víkursvæðinu svo og afnám framlaga Jöfnunarsjóðs til Reykjavíkur einhver merkustu byggðamál sem fram hafa komið þessa síðustu áratugi. Það kemur í rauninni fáum á óvart, að hugmyndir fjármálaráðherra skuli hafa fengið fremur dræmar undir- tektir meðal samstarfsflokkanna, sem ávallt hafa verið andvigir hverskonar aðgerðum í byggðamálum sem koma við einhvern. Hitt vekur meiri furðu hversu almenn andstaða vfrðist vera víða um land við svo sjálfsagðan hlut sem það að allir landsmenn búi víð samskonar réttarfar án tillits til búsetu. Sumpart er þessi andstaða tilkomin vegna þeirrar einföldu, gamalkunnu áráttu smákónga, í þessu tilfellí sýslumanna, að streitast á móti, telji þeir að valdsvið þeirra muni skerðast, en sá óttí mun nú i þessu tilfelli vera með öllu ástæðulaus, þar sem hin nýja skfpan mun ef eitthvað er auka völd og veg- semd sýslumanna. Hin ástæðan er svo það fyrirbæri sem ef til vill er meiri Þrándur í Götu allrar alvörubyggð- arstefnu á íslandi en sjálft Reykjavíkurvaldið, nefnilega hrepparígur sem ábyrgðarlausir stjórnmálamenn á atkvæöaveiðum gera sitt til að ala á, innan þings sem utan. Það er að sjálfsögðu reginmisskilningur, að hín nýja skipan dómsmála muni í einhverju rýra hagsmuni hinna minni byggða. Hitt er svo annað mál að byggðastefna næstu ára og áratuga hlýtur i sifellt auknum mæli að beinast að því að efla og styrkja nokkra sterka byggöa- kjarna í hinum ýmsu landshlutum. Þróunin miðar öll að vissri þéttingu byggðar, og þessi þróun þarf síður en svo að vera hinum smærri byggðarlögum í óhag þegar til lengri tima er litið. Þannig hlýtur það að vera mun hag- kvæmara fyrir til að mynda Bolvíking að geta sótt ýmsa þjónustu til ísafjarðar, og Vopnfirðing til Akureyrar eða Húsavíkur, heldur en að íbúar þessara staða þurfi að sækja þessa sömu þjónustu þvert yfír landið til Reykja- víkur. En til að byggðastefna megi breytast í þá veru sem hér er lýst þurfa landsbyggðarmenn að láta af þeim barnalega hrepparíg og metnaði sem getur veríð góður í fótboltaleik en ekki í stjórnmálum. Gömlu framsóknar- lummurnar í byggðamálum sem samanstanda af hressi- legri gengisfellingu og auknu driti á ölmusum úr Byggðasjóði í Reykjavík, eru hreinlega orðnar úldnar og ekki mönnum bjóðandi. Fyrsti maí Ein þeirra varða sem vísar veginn á leið til hinnar lang- þráðu sumarkomu er fyrsti maí, hinn árlegi baráttu- og hatíðisdagur verkalýðsins. Að þessu sinni heldur islenskur verkalýður þennan dag hátfðlegan í skugga áfalla, sem sumpart stafa af ytri skilyrðum, og sumpart af mannlegum mistökum. Þessi áföll hljóta fyrr en síðar að kalla á harðar aðgerðir af hálfu stjórnvalda, aðgerða sem óhjákvæmilega hljóta að koma við pyngju margra, en mikils er um vert að þær bitn! ekki á þeim sem síst skyldi, láglaunafólki i framleiðslugreinunum eða lands- byggðinni, því fólki sem lítt hafði af veigum fjárfesting- arfyllerísins eða kræsingum góðærisveislunnar að segja Mistökin frá 1983 mega undir engum kringumstæðum endurtaka sig. Þó svo að nokkuð blási á móti um sinn, þá er nú engin ástæða til þess að fara að gráta Björn bónda, heldur ber að safna liði og vinna sig út úr þeim vanda sem fyrir hendi er, án þess að fara að reyna að dópa sig upp með einhverjum skammtímalausnum sem aðeins geta leitt til þenslukollsteypu og óðaverðbólgu. Og íslensk alþýða hefur oft sýnt það að hún hefur getað tek- ið ábyrga afstöðu þegar á hefur reynt, enda ekki við hana að sakast þó ýmislegt hafi farið úr böndunum. Alþýðu- maðurinn sendir íslenskum verkalýð sfnar innilegustu hamingjuóskir i tilefni dagsins. Sumarmálarumba Sunnudagurinn fyrsti í sumri er gamall spásagnadagur í íslenskri þjóðartrú. Eftir því, hvernig þá viðraði mundi sumarveðráttan fara. Og vel spáði hann fyrir sumrinu að þessu sinni. En oft geta veður verið válynd um sumarmálin, og eitt versta áfallið var tengt sumarkomunni og hét sumarmálarumba. Ekki verður því neitað, að þótt hin eiginlega sumarmálarumba í veðurfarinu yrði lítilsháttar, þá er öðru máli að gegna í veðravíti stjórnmálanna, og þegar sunnu- dagurinn nálgaðist dró þung og mikil óveðursský á loft úr veður- horni Framsóknar. Tíminn gerð- ist þungyrður um vandamál þjóð- arinnar, rétt eins og enginn hefði heyrt um þau áður, og flokkurinn boðaði mjög óvænt til miðstjórn- arfundar. Fjölmiðlarnir gripu básúnur Framsóknar á lofti, og helst lá í loftinu, að nú ætlaði Framsókn að stilla samstarfs- mönnum sínum upp við vegg og hóta stjórnarslitum, ef ekki yrði farið að vilja Framsóknar í einu og öllu. Félagshyggjumaðurínn Guðmundur G. Þórarinsson lýsti því yfir að fastgengisstefnan væri hinn mesti bölvaldur efnahags- lífsins, sem til væri. Og allir bjuggust við stórviðri. Raunar hafði ekkert verið sagt, nema það sem allir vissu, að þjóðin á í mikl- um efnahagsvanda, og útflutningsatvinnuvegirnir standa höllum fæti. Það þurfti engan Framsóknarmiðstjórnarfund til að segja frá því. En framsóknar- menn vita löngum betur en aðrir það sem allir vita. Það lá í loftinu að stjórnarfundur ætti að boða annað hvort stjórnarslit eða ríkis- stjórn, sem léti Framsóknar- flokkinn leiða sig auðsveipa eins og lamb, sem leitt er til slátrunar í kaupfélaginu okkar allra. En hvað gerðist? Laugardagur- inn var dálítið hávær, en eitthvað sljákkaði í þeim háværustu, þeg- ar ráðherrarnir gátu ekki neitað því, að verið væri að vinna innan stjórnarinnar í sátt og samlyndi, að því að finna lausnir vandamál- anna. Og þegar við svo heyrum samþykktir miðstjórnarfundarins flýgur manni ósjálfrátt í hug dæmisagan gamla um fjallið, sem tók jóðsótt með háum hljóðum og miklum fyrirgangi, en eftir öll ósköpin fæddi það af sér ofurlitla mús. En málið er ekki alveg svona einfalt. Þótt árangur Framsókn- arfundarins væri ekki meira virði en músargreyið, þá er jafnljóst, að fundurinn var þaulhugsað áróðursbragð, til þess að læða því inn hjá almenningi, að í stjórnar- samstarfinu væri Framsóknar- flokkurinn einn vakandi. Sam- starfsflokkarnir væru bæði sljóir og getulausir. Þeir fljóti sofandi að feigðarósi, en Framsókn vaki, og hún hafi ráð undir hverju rifi, það sé bara óþarfi að flíka þeim. Það er hverjum manni ljóst, að Framsókn beinir einkum spjótum sínum að Alþýðuflokknum og ráðherrum hans, og þá einkum fjármálaráðherra, sem hefir reynst athafnasamari og ráð- snjallari en fyrirrennarar hans í því starfi. Eins og hann gerði þjóðinni fulla grein fyrir á sömu stundinni og Framsókn var að berja saman ályktanir sínar, hefir ríkisstjórnin afrekað margt til bóta, þótt enn sé við margt að stríða, og hann dró ekki dul á, að þær stórfelldu efnahagsráð- stafanir, sem þegar hafa verið gerðar eru unnar í samráði og samstarfi allrar ríkisstjórnarinn- ar. Það er létt verk fyrir fram- sóknarmenn að kenna Jóni Baldvin um matarskattinn marg- umrædda, en Steingrímur og fylgdarsveinar hans eru samsekir, ef um sekt er að ræða. Það vill bara gleymast, að hliðarráðstaf- anir, sem gerðar voru, gera meira en vega upp móti álögum matar- skattsins. Og vel megum við Alþýðuflokksmenn minnast þess, að það er frumkvæði og festu Jóns Baldvins að þakka, að tekist hefir að hreinsa verulega til í þeirri óreiðu, sem fyrri ríkis- stjórnir voru búnar að skapa, og á þar stjórn Steingríms Her- mannssonar þyngsta sökina, með því að glutra niður margra ára góðæri í taumlausa eyðslu og óreiðu. Þetta vita framsóknarmenn, en þeim er í mun að láta öll slík mistök gleymast, og um leið að velta ábyrgðinni á bjargarráð- stöfunum yfir á aðra, því að eng- in meinsemd læknast án sárs- auka. En hvað átti þá miðstjórnar- fundurinn að gera? 1. Þvo Framsókn af öllum þeim aðgerðum ríkisstjórnarinnar, sem tekist hafði að skapa óánægju um. 2. Sá tortryggni til samstarfs- flokkanna, og þá einkum Al- þýðuflokksins út meðal þjóðar- innar, en með því mátti tor- velda ríkisstjórninni viðreisn- arstarf sitt. 3. Að geta þegar stjórnarslit yrðu, hvort sem væri fyrr eða síðar, barið sér á brjóst eins og Fariseinn forðum. Þarna sjáið þið það var ekki farið að okkar ráðum, þess vegna eru lausnir ríkisstjórnarinnar ófullnægj- andi. Við vildum að tekið yrði fast á málunum, munið hvað við sögðum á sumarfundinum. Af þessum sökum er músin undan Framsóknarfjallinu hættu- gripur. Hún smýgur út meðal fólksins og eitrar hugarfarið; Þess vegna megum við alþýðuflokks- menn ekki líta hana smáum aug- um. Við verðum að standa vel á verði, hafa auga á hverjum fingri viðbúnir að vinna gegn sýndar- mennsku og óheilindum Frám- sóknar. Við hljótum að standa fast saman um forystu flokksins, svo að hún fái þokað málunum áleiðis. Við hljótum að standa fast um þá sannfæringu okkar að stefna Alþýðuflokksins, sé hin rétta, og við verðum að styrkja þá sem í stríðinu standa með órjúfandi samstöðu okkar allra. Allar umbætur krefjast fórna. Okkar fórn er að hvika hvergi frá markaðri stefnu, þótt á móti blási. Og munum það, að léttara er að berjast gegn storminum, þótt hann blási beint í fangið en verjast músanaginu í hælinn, jafnvel þótt músin sé borin af Framsóknarfjallinu. Ein merkilegasta samþykkt Framsóknarfundarins, var að miðstjórnin skyldi halda annan fund síðar á vorinu. Síðasta vor- hretið hét frá fornu fari fardaga- flan. Sumarmálarumban leið þrautalaust hjá. En hvernig verð- ur fardagaflanið. Örvar-Oddur. Sendum launþegum kveöjur í tilefni 1. maí Útvegsbanki íslands hf

x

Alþýðumaðurinn

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Alþýðumaðurinn
https://timarit.is/publication/597

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.