Samtíðin - 01.09.1942, Blaðsíða 7

SAMTiÐIN
September 1942 Nr. 85 9. árg., 7. hefti
ÚTGEFANDI: SIGURÐUIÍ SKÚLASON MAGISTER. UM ÚTGÁFUNA SJÁ BLS. 32.
ITÍMARITINU American Weekly var
nýlega grein með þessari fyrirsögn:
Fólk, sem er með spékoppa, hefur enga
glæpahneigð. Þar sem ætla má, að les-
endur Samtíðarinnar hafi gaman af a.ð
kynnast efni þessarar greinar, birtum vér
hana hér í lauslegri þýðingu.
Mikið hefur verið ritað um líkamleg ein-
kenni glæpamanna. Frægir vísindamenn
og glæpamálasérfræðingar hafa rannsak-
að þær manntegundir, bæði karla og kon-
ur, um víða veröld, er einkum hafa villzt
inn á refilstigu afbrotanna. Þessir sér-
fra-ðingar hafa síðan skapað kenningar
um kyngöfgi og kynspillingu, en þeim hef-
ur aftur verið andmælt af öðrum færum
vísindamönnum. En enginn maður hefur
áður uppgötvað staðreynd, sem ungversk-
ur sakamálasérfræðingur, Max Tisza, hef-
ur nýlega bent á, en hún er á þá leið, að
enginn maður, hvorki karl né kona, sem
sé með spékoppa, hafi nokkuru sinni drýgt
meiri háttar glæp. Og Tisza þessi geng-
ur enn lengra í staðhæfingum sínum. Eft-
ir geysivíðtækar rannsóknir, þar sem
hundruð manna hafa verið höfð til athug-
unar, tekur hann svo djúpt í árinni, að
hann fullyrðir, að fólk, er sé með spé-
koppa, sé algert úrval mannkynsins. Þetta
einkenni telur hann öruggt merki um sið-
gæði og andlega yfirburði á háu stigi.
Spékoppar í kinnum álítur hann, að sanni,
að menn séu göfugir, áreiðanlegir, mann-
vænlegir og gæddir afburða sálarþroska.
— Þá heldur Tisza því fram, að fólk mcð
spékoppa sé venjulega hraust og rólynt,
l*að hafi heilbrigða dómgreind og komist
*njög sjaldan í fjárkröggur. Hann skiptir
þessu hamingjusama spékoppafólki í þrjá
flokka. í fyrsta flokknum eru þeir, sem
hafa laut í höku. f öðrum flokki er fólk,
sem hefur einn eða tvo spékoppa í kinn-
um. Og í þriðju deildinni eru svo menn,
sem hafa lautir bæði í höku og kinnum.
Fólk í síðasta flokknum telur Tisza vera
blómann af ma.nnkyninu. Eftir þrjátíu ára
athuganir fullyrðir þessi sakamálasérfræð-
ingur, sem nýtur mikils álits í sinni fræði-
grein, að óhætt sé að treysta manni, er
hafi lautir bæði í höku og kinnum. Af
mörgum hundruðum glæpamanna, svo sem
morðingjum, innbrotsþjófum, vasaþjófum,
fjárglæframönnum o. s. frv., kveðst Tisza
ekki hafa rekizt á einn einasta mann með
spékoppa. Þó var í öllum þessum stóra
hóp ein kona með laut í annarri kinninni.
En sú laut var ckki meðfædd, heldur bú-
in til í þeim tilgangi, að auka á yndis-
þokka konunnar, sem síðan var dæmd til
stuttrar fangelsisvistar fyrir glæpsamlegt
hjúskaparlíf.
Tisza hefur skrifað bók um rannsóknir
sínar á þessu sviði. Er bókin rituð spé-
koppunum til lofs og dýrðar, eins og að
líkum lætur. Ef staðhæfingar þessa manns
öðlast almenna viðurkenningu, má búast
við, að þær valdi miklum tímamótum í
fegrunaraðgerðum. Spékoppar hafa að vísu
jafnan þótt auka mjög á kvenlega fegurð,
en hingað til hefur ekki verið reynt til
að búa þá til með sérstökum fegrunar-
aðgerðum. Vel mætti svo fara, að fólk
tæki að sækjast eftir þeim til þess að
sanna fullkominn heiðarleik sinn,
AMTÍÐIN hefur undanfarin ár ávallt
komið út þann 1. hvers útkomumán-
aðar. Slík stundvísi mun algert einsdæmi
um tímarit hér á landi. Framvegis mun
ritið sennilega koma út fyrir m á n-
a ð a. m ó t, þegar slíks er nokkur kostur.
Ber mjög að þakka þetta frábærri sam-
vinnu við Félagsprentsmiðjuna.
Greiðið götu þessa stundvísa rits, sem
flytur yður úrval beztu erlendra tíma-
ritagreina auk fjölda ísl. ritgerða, snjallra
smásagna o. fl.