Samtíðin - 01.06.1960, Qupperneq 22

18
SAMTÍÐIN
lngólfur Davíðsson:
Ur rili
ndttúr
— 5.
gretn
★----------Enginn er aö öllu mestur
VIÐ, hvítu mennirnix-, þykjumst oft
vera blómi og kóróna mannkynsins. Óvíst
er þó, að einn mamxflokkur sé öðrum
mkilhæfari að eðlisfai’i. Uppeldi, lífskjör
og umhverfi ráða miklu. Einn þjóðflokk-
ur var voldugastur í fornöld, annar er
það i dag, og sá þriðji verður það ef
til vill í framtíðinni. Ætti að velja þanu
þriðjung mannkynsins, sem nú er gáfað-
aslur, duglegastur, hugkvæmastur og
staðfastastui’, mundi fólk af öllum lielztu
mannflokkum koma í þanu lióp.
Hvítir menn líkjast frændum sínum,
öpunum, að sumu leyti meir en aðrir
mannflokkar. Apar eru loðnir, hafa Ijós-
rauða húð, lítil eyru og þunnar varir. Lik-
ist livíti kynstofninn þeim manna mest
í öllu þessu. Allir þjóðflokkar hafa ýmis
frumstæð líkamseinkenni. Fóstrið sýnir
Ianga þróunarsögu. Botnlanginn o. fl.
líffæri eru frumstæð og talin að nokkru
úrelt. Sumir geta iireyft eyrun heilmikið,
likt og t. d. kýr og kindur. Hafa forfeður
okkar fyrir þúsundum ára sjálfsagt liaft
þroskaðri höfuðleðursvöðva en við. Litla
táin virðist vera að minnka og hverfur
kannske, er tímar líða. Öll helztu líffæri
heili, lijarta, lungu, taugakerfi, einnig
blóðflokkar o. s. frv. eru eins í aðaldrátl-
um hjá öllu mannkyni. En liörundslitur,
höfuðlag, stilling augna o. fl. er æði mis-
munandi.
Eskimóar munu hafa einna stærstan
heila i hlutfalli við líkamsstærð — og ap-
arnir stærri en hvítir menn að jafnaði.
Til eru næsta frumstæðir, livítir þjóð-
flokkar, t. d. Ainomenn nyrzt í Japan.
Eru þeir fastheldnir á fornar venjur og
frægir fyrir mikil skegg og óvenjumik-
inn hárvöxt. Búa þeir nú á friðuðuiú
svæðum, líkt og margir Indíánar vestan
liafs. Þeir vilja t. d. helzt ekki þvo sér,
því að líkamslyktin á að stíga til liimins!
F. Watermann mannfræðingur hefui'
rakið uppruna ýmsra merkra uppfvnd-
inga. Kopar, bronsi, gler- og múrsteins-
gerð, plógur og stafróf er komið frá hin-
um foruu Egyptum. Hjól og vog eru
komin frá Súmerum, skrifuð lög, mynl
og múrsteinshoginn frá Bahýloníumönn-
um, baðmullarnolkun, banki og póstþjón-
usta frá Assyríu, stjörnufræði, gráðui'
hrings og vikutalið frá Kaldeum; fugln-
rækt og eingyðistrú frá Persum, núllið og
ýmislegt fleira í reikningslist frá Aröh-
um, skrúfan frá Grikkjum, postulín.
púður, silki, gleraugu, áttaviti og papp"
írspeningar frá Kínverjum. Og þannig
mætti lengi telja.
Hvítir menn liafa síðan stórlega end-
urbætt og fullkomnað sitthvað af þessU.
Ef til vill Iiafa dökkir þjóðflokkar við
Efri-Níl flult menning til Egyptalands —-
og einnig kannske þjóðflokkar í Sahara,
sem virðist hafa verið frjósamt land áft'
ur í grárri forneskju. Margir halda líka,
að svertingjar liafi fyrstir lært að vinna
og hagnýta járnið. Fyrir 800 árum vai’
frægur svertingjaháskóli í Timbuktu 1
Afríku. Var mikil menniiig sums staðai’
í Mið-Afríku á sama tíma og forfeður
okkar færðu goðum sínum fórnir á stein-
ölturum (hörgum) i skógunum.
Ii. Linton segir: Borgarinn vaknar og
fer í morgunslopp af indverskum upp'
runa, lítur á klukkuna, sem var fundm