Samtíðin - 01.11.1961, Side 7

9. blað 28. árg.
I\lr. 277
Móvember 1961
SAMTlÐIN
HEIIUILISBLAÐ TIL SKEMMTIJMAR OG FRÓÐLEIKS
SAMTÍÐIN kemur út mánaðarlega nema í janúar og ágúst. Ritstjóri og útgefandi: Sigurður
Skúlason, Reykjavík, simi 12526, pósthólf 472. Afgreiðslusími 18985. Árgjaldið 65 kr. (erlendis 75
kr.), greiðist fyrirfram. Askriftir miðast við áramót. Áskriftum og áskriftargjöldum veitt mót-
taka i Bókaverzlun Isafoldar, Austurstræti 8. — Félagsprentsmiðjan lif.
Merkur áiantji islenskrar lúfsbaráttu
ÁRIÐ 1938 stofnuðu nokkrir berklasjúklingar
á heilsuhælum landsins SÍBS, er unnið hefur
mjög merkilegt starf í því fólgið að sameina alla
íslenzka berklasjúklinga til varnar og sóknar
gegn berkaveikinni í náinni samvinnu við heil-
brigðisyfirvöld landsins og til að reisa og reka
vinnuheimili fyrir berklasjúklinga I afturbata.
Sú stofnun skyldi vera sem brú milli heilsu-
hælanna og hins starfandi lífs, hlekkur, er þá
skorti í keðju berklavarna hér á landi.
Vinnuheimilið að Reykjalundi er tákn þessa
merka félagsskapar. Öll starfsemi þess og sú
menningarsókn, sem þar hefur þróazt, hefur
lýst sem bjartur viti langt út fyrir landmörk
íslands og vakið aðdáun annarra þjóða.
Berklaveiki hér er nú á svo miklu undan-
haldi, að ekki er undarlegt, þótt jafn þróttmik-
ill og heillaríkur félagsskapur og SÍBS hafi
skyggnzt víðar til verkefna en áður, enda hef-
ur löngum verið knúið fast á dyr Sambandsins
um víðtækari forustu en því var í öndverðu
ætluð. Hér á landi er fjöldi margs konar ör-
yrkja. Þetta fólk hefur tilfinnanlega skort verk-
efni og vinnuaðstöðu við sitt hæfi. Engir menn
voru sjálfkjörnari að leysa vanda þess en þeir,
sem gert höfðu Reykjalund að jafnfjölbreyttu
og gifturíku iðjuveri og raun ber vitni.
Árið 1959 hóf SÍBS byggingu öryrkjaverk-
smiðjunnar Múlalundar að Ármúla 16 í
Reykjavík. SAMTÍÐIN skoðaði hana um dag-
inn og naut leiðsögu Þórðar Benediktssonar,
forseta SÍBS, og Jóns Tómassonar, framkvæmda-
stjóra Múlalundar. Hér er nú risið þrílyft verk-
smiðjuhús með rúml. 800 fermetra gólffleti. Stór-
virkar nýtízku vélar eru notaðar til framleiðslu
á margs konar vönduðum plastvörum á 1. hæð,
og vekur plastsuðan þar sérstaka athygli. Á 2.
hæð er saumaður regn- og skjólfatnaður úr
plasti, en auk þess ýmiss konar kvenfatnaður,
drengjafatnaður og sportfatnaður. Framleiddar
eru þcgar á annað hundrað vörutegundir að
Múlalundi, og vinna að því 50—60 öryrkjar.
Eitt hið merkasta, sem fyrir augun ber, er
plastmótasmíðin. Mót þessi eru geysilega dýr,
ef þau eru keypt frá útöndum. Hér eru þau
heimagerð.
Unnið er yfirleitt í 4 klst. vöktum. Nokkrir
starfsmenn eru þó það heilsugóðir, að þeir
starfa fullan vinnudag. Hinir björtu og vistlegu
vinnusalir að Múlalundi, andi sá, er ríkir í verk-
smiðjunni og hinar fjölbreyttu og glæsilegu
vörutegundir, sem þaðan koma, veita óhjá-
kvæmilega aukna trú á íslenzkt framtak. Fyr-
ir nokkrum árum myndi enginn hafa trúað
því, að unnt væri að framleiða margt af þessum
vörum hér á landi, hvað þá að öryrkjar gætu
það. Starfsemi Múlalundar er örugg sönnun
þess, sem löngum hefur verið haldið fram hér
í blaðinu, að íslenzkt vinnuafl beri að gernýta,
enda lífsnauðsyn fámennri þjóð í stóru, lítt
numdu landi. Árið, sem leið, nam framleiðsla
Múlalundar um 2 millj. kr. í ár er búizt við, að
hún tvöfaldist.
„Við erum ekki hræddir við neina erlenda
samkeppni, hvað verð eða vörugæði snertir.
En nú bíður 3. hæð hússins eftir nýjum vélum,
og öryrkjar í tugatali bíða þess að leggja þar
hönd á plóginn,“ sögðu forráðamenn Múla-
lundar að skilnaði. SAMTÍÐIN árnar þeim allra
heilla í brautryðjendastarfinu.