Fréttablaðið - 29.01.2011, Blaðsíða 22

22 29. janúar 2011 LAUGARDAGUR
Húsdýragarður í brekkunni
Þægilegt skíðasvæði er fyrir ofan
þorpið. Frá hóteli þeirra Dodda og
Þurýjar er aðeins um 100 metra
gangur í lyftu sem á tæpum
tuttugu mínútum flytur fólk upp
eftir skógi vöxnu fjallinu uns nýr
heimur opnast og snævi þaktar
brekkurn-
ar blasa
við. Frá St.
Michael er
líka stuttur
akstur til ann-
arra skíðasvæða. Þeirra á meðal
er Aineck. Í brekkunum þar getur
fólk heilsað upp á uxa í girðingu
og jafnvel séð lamadýr, geitur og
kanínur. Má segja að lítil útgáfa
af húsdýragarði sé í skíðalandinu.
Ástæða þess er sú að landeigand-
inn, bóndinn á Kösselbacheralm,
heldur þar skepnur sínar. Dádýra-
rækt er meginbúskapurinn og á
sumrin eru þau á beit í grösugum
brekkunum. Þegar kólna tekur og
snjóar setur bóndinn dádýrin á
hús og hagarnir breytast í skíða-
svæði og býlið í veitingaskála.
S
ankt Michael er
í Lungau-héraði í
Salzburgerlandi og
lúrir undir fjallinu
Speiereck sem teygir
sig hátt til himins.
Öfugt við suma aðra skíðastaði
í Ölpunum hefur þorpið staðið
lengur en frá því að skíðalyftan
var fundin upp. Og reyndar mun
lengur, í St. Michael hefur verið
búið í mörg hundruð ár.
Bragurinn í þorpinu, sem í búa
um 3.000 manns, er notalegur.
Götur eru þröngar og bílaumferð
lítil og húsin eru eins og sprottin
upp úr jörðinni, þau passa akkúr-
at hvert við hlið annars eins og
tré við tré. Nokkrar verslanir eru
í St. Michael; sumar gamlar með
tilheyrandi stemningu og úrvali
en aðrar móðins og bjóða upp á
nýjasta nýtt hvort heldur er í mat
eða skíðavörum.
Ferðaþjónusta er snar þáttur í
þorpslífinu. Margir íbúanna hafa
lifibrauð sitt af því að veita ferða-
löngum mat, drykk og húsaskjól
eða annað það sem þeir þurfa.
Á veturna snýst allt um skíðin
en á sumrin kemur fólk til ann-
arrar útivistar. Aðstaða til hvoru
tveggja er góð. Skíðabrekkurnar
liggja sína leið með tilheyrandi
snjóframleiðslukerfum og lyft-
um og um skógi vaxnar hlíðarn-
ar og dali gengur fólk eða hjólar
að sumarlagi.
Beint frá býli
Fyrir nokkrum árum festu hjón-
in Þuríður Þórðardóttir og Þor-
grímur Kristjánsson, Þurý og
Doddi, kaup á hóteli í St. Michael
sem kennt er við Speiereck-fjall.
Doddi hafði þá kennt þar á skíði
um nokkurra ára skeið og kynnst
vel dásemdum Alpalífsins.
Hótelið er heimilislegt í anda
þorpsins og þau hjónin leggja sig
fram um að bjóða upp á veiting-
ar úr hráefni úr sveitinni. Mjólk
og ostar koma til dæmis af býli
í grenndinni. Þau viðskipti eru í
engu flóknari en að hlaupa út í
búð. Jafnvel þvert á móti. Henti
það um daginn að viðskiptavin-
ur var kakóþyrstur eftir marga
klukkutíma í skíðabrekkunum.
Mjólkurlaust var á hótelinu og
léttadrengur sendur af stað, ekki
út í búð (sem hvort eð var lokuð
vegna helgidags) heldur til bónd-
ans. Skömmu síðar kom hann
til baka með nokkra spenvolga
mjólkurlítra í brúsa og brátt var
kakóið komið á borðið.
Það sem til fellur
Fleira er með þessum hætti á
hótelinu. Eplasafinn sem boðið
er upp á á morgnana er pressað-
ur úr eplum sem þau hjón tína af
trjánum í garði nágranna. Hann
er auðvitað góður í samræmi við
það. Sama er að segja um snafs-
ana sem gjarnan eru bornir fram
með ölglasi. Þeir eru lagaðir á
hótelinu úr berjum og könglum og
öðru því sem finna má í náttúr-
unni við þorpið. Viðkvæðið varð-
andi hráefni er að það skuli vera
úr héraði og helst beint frá býli.
Binni
Doddi og Þurý eru ekki einu
Íslendingarnir sem búa í St.
Michael. Þar er líka Binni sem
kenndi lengi á skíði, bæði á
Íslandi og í Austurríki og sjálf-
sagt víðar en er nú sestur í helg-
an stein, yfir sig saddur af skíða-
kennslu. Í gamla daga vann Binni
hjá Varnarliðinu og sá um viðhald
á híbýlum yfirmannanna á Vell-
inum. Frá þeim tíma kann hann
margar sögur sem hann segir ef
vel liggur á honum. Binni kann
líka sögur frá öðrum slóðum og
fer með vísur ef svo ber undir.
Hann lítur reglulega við á hótel-
inu og spjallar við gesti og gang-
andi.
Góðir fulltrúar
Það er líklega af tilviljun einni
sem Ísland tengist líka fleirum
í fámenninu þar um slóðir. Frú
doktor Edith Heinrich-Eben veit
fátt merkilegra og yndislegra en
íslenska hestinn. Sjálf á hún þrjá:
Árvak, Sigur og Lukku. Edith
er heilluð af náttúrulegu eðli
íslenska hestsins og segir hann
kynnast fólki eins og það honum.
Hún hefur umgengist og fylgst
með mörgum tegundum hesta en
aðrir standast ekki samanburð
við þann íslenska í hennar augum.
Hún telur það helgast af þeirri
staðreynd að í gegnum aldirnar
hafi hann verið alinn í friðsöm-
um tilgangi en ekki til þátttöku í
stríðum. Edith hefur ekki komið
til Íslands, „ekki enn“ segir hún
en það stendur til.
Í St. Michael er líka innfæddur
herra sem hefur mikinn áhuga á
íslenskunni sem hann kann ágæt-
lega og leggur rækt við. Um leið
er hann forvitinn um land og þjóð.
Svona hafa hesturinn og tungan
verið góðir sendiherrar.
-30 gráður
Ef fólk ekur sjálft á bíl með dísil-
vél upp í austurrísku fjöllin þarf
það að standa klárt á að olían þoli
frostið sem þar getur ríkt. Leigi
það bíl með fullum tanki á lág-
lendinu er vissara að spyrja. Ég
lenti sem sagt í því að einn hroll-
kaldan morguninn fór bílaleigu-
bíllinn ekki í gang. Eftir að hafa
gert margar tilraunir til að ræsa
vélina og ráðfært mig við nær-
stadda kölluðu hótelhaldarar á
vin sinn Werner. Sá varði starfs-
ævinni undir stýri á póstbílum
og rútum og hefur ekið um nán-
ast gjörvalla Mið-Evrópu. Werner
var ekki lengi að átta sig á vand-
anum. „Þú ert með olíu sem er
gerð fyrir fimmtán gráðu frost en
við þessar aðstæður þarf olían að
þola mínus 30 gráður,“ sagði hann
og ýtti bílnum út af bílastæðinu
og á nærliggjandi verkstæði. Þar
var málum bjargað og bílaleigan
fékk að heyra það og ég brenni
mig ekki aftur á þessu. Vonandi
að aðrir lendi ekki í þessu.
Skammt frá St. Michael er skíða-
bærinn Obertauern.
Þar er bragurinn
annar. Aðalstrætið
er líkt og í strandbæ
á Spáni; verslanir
með fíneríi á báðar
hendur. Skíðasvæðið
í Obertauern varð
heimsfrægt árið 1965
en þar voru skraut-
legar skíðasenur
Bítlamyndarinnar
Help! teknar upp.
Hljómsveitin dvaldi á
Hótel Edelweiss sem
enn stendur og mynd-
ir af fjórmenningun-
um frá Liverpool eru
þar á veggjum. Raun-
ar hanga Bítlamyndir
víða um bæinn.
BÍTLARNIR Í AUSTURRÍSKU ÖLPUNUM
Í friðsælum faðmi fjallanna
Þorpin í austurrísku Ölpunum skipta líklega hundruðum. Í einu þeirra hafa íslensk hjón komið sér notalega fyrir og reka þar
hótel. Það sækir skíðafólk að vetrarlagi en göngu- og hjólreiðafólk á sumrin. Björn Þór Sigbjörnsson heimsótti Sankt Michael.
ST. MICHAEL Götur þorpsins eru þröngar og húsin litskrúðug. Eins og jafnan í smáþorpum Evrópu er kirkjan helsta stolt íbúa St. Michael. Efst til hægri má sjá hjónin Dodda og Þurý sem reka Skihotel Speiereck. Doddi á það
til að bregða sér á skíði með gestum þeirra en hann vann við skíðakennslu um árabil. Uppi til vinstri sést ungur skíðamaður heilsa upp á uxa í brekkunni í Aineck. Neðar voru lamadýr í girðingu. FRÉTTABLAÐIÐ/SÖLVI BJÖRNSSON
VÍN
Salzburg
AUSTURRÍKI
St. Michael
KLÁRIR Í SNJÓKAST John, Paul, Ringo og George
voru við tökur á kvikmyndinni Help! í skíðabænum
Obertauern í mars 1965. NORDICPHOTOS/GETTY IMAGES