Barnablaðið - 01.09.1954, Side 11

BERNSKUMINNING.
Æskuheimili okkar Jósefs var í
þorpi við sjó hjá afa okkar, sem
átti þar lítið hús. Hann var sjó-
maður en faðir okkar var skip-
stjóri. Og á skipi sínu fór hann oft
langar ferðir svo við og mamma
sáum hann ekki svo mánuðum
skipti. Svo þegar hann kom heim
úr þessum löngu ferðum, þá vorum
við himinlifandi glöð. — Við mund-
um þó alltaf eftir honum bæði í
kvöldbænum okkar og einnig á
daginn, því það stóð alltaf mynd af
honum á saumaborði mömmu.
Avallt þegar faðir okkar kom
heim úr þessum löngu ferðum þá
færði hann okkur eitthvað fallegt
sem við gátum leikið okkur að á
hinum löngu vetrarkvöldum.
Faðir minn trúði af öllu hjarta á
hinn upprisna Frelsara og Guðs
Son og bar mikla umhyggju fyrir
skipshöfn sinni. Þegar hann var
heima hélt hann alltaf samkomur
fyrir sjómennina í þorpinu og þeir
komu með glöðu geði til að hlusta
á „skipstjórann", eins og hann var
kallaður. Afi okkar las í Biblíunni
á hverju kvöldi fyrir okkur öll.
Hann var ávallt glaður og syngj-
andi sálma, sem hann einnig
kenndi okkur. Þegar hann kom að
landi úr fiskiróðri, þá fórum við
á móti honum niður í fjöruna og
sungum þá venjulega einn af þeim
söngvum, sem við nýlega höfðum
lært hjá honum.
En svo var það einn dag að okkar
elskulegi afi varð mikið veikur, og
Jesús tók hann lieim til sín í óend-
anlegu dýrðina. Ó, hve undur sárt
var það og mikil sorg fyrir okkur,
að missa þennan ástríka afa. Stuttu
eftir þetta, fluttum við til stærri
bæjar. Þar virtust allir eiga svo
erfitt og hafa svo mikið að hugsa
fyrir hinu daglega lífi, og svo fór
það þannig fyrir okkur Jósef, að við
gleymdum nær því öllu er okkar
ástkæri afi hafði kennt okkur um
Drottin Jesúm Krist og Hans
mikla kærleika. En þótt við
gleymdum Jesú, þá gleymdi Hann
okkur ekki, en varðveitti okkur svo
við fórum ekki út í sollinn eða á
lasta braut.
Eitt sinn þegar faðir okkar kom
BARNABLAÐIÐ 59