Barnablaðið - 01.12.1963, Blaðsíða 14

inn í garðinn, sem var við enda
götunnar. Hann tók sér sæti á
fyrsta bekk sem hann sá og reyndi
að hugsa skýrt. Hanir tók upp
veskið sitt og ávísunina.
— Borgið gegn þessari ávísun
Daníel Marteini krónur 1.250.00
las hann. Og nú, þegar hann fengi
frí, ætlaði hann að vinna fimm
daga vikunnar, í stað þess að
vinna aðeins eftir skólatíma á
laugardögum. Þá mundi hann fá
rnikla peninga.
Maðurinn, sem hann vann fyrir,
var góður maður. Hann var bygg-
ingameistari og var mjög hrifinn
af því að Marteinn ætlaði sér að
verða arkitekt.
Til að byrja með, hafði Mar-
teinn fengið að hræra steypu fyrir
nnirarana, en nú sagaði hann timb-
ur og fékk að vera með um ábyrgð-
armeiri framkvæmdir í byggingar-
listinni. Byggingameistarinn hafði
lofað að kenna honum svo mikið
sem hann gæti og það var hans
hugmynd að Marteinn skyldi fara
að leggja fyrir peninga til skóla-
námsins.
Marteinn sparkaði í mölina sem
var fyrir framan bekkinn. Hann
var ákaflega reiður yfir, að Jim
frændi hans skyldi ekki hafa sagt
honum frá tryggingarfénu, sem
móðir hans hafði lagt fram.
Ef til vill væri bezt að fara að
heiman og fá sér herbergi út í borg-
inni. Hann átti kunningja, sem
hét Jóhann. Hann vann í frístund-
um sínum á matsölustað og vann
á þann hátt fyrir fæði og húsnæði.
Jóhann hafði boðið Marteini að
útvega honum sams konar vinnu
og einnig að vera með sér í her-
berginu.
Marteinn leit á klukkuna. Hún
var orðin níu. Nú voru Jim og Sara
komin af stað í veiðiferðina, sem
þau höfðu ráðgert að fara í þenn-
an sunnudag. Hann stóð upp frá
bekknum. Nú ætlaði hann að fara
heim og pakka niður fötunum sín-
um. Síðan ætlaði hann að fara til
Jóhanns og taka tilboði hans um
vinnu og húsnæði. Lengra fram
í tímann hugsaði hann ekki.
Hann nálgaðist nú húsið.
Hurðin að bílskúrnum stóð opin.
Bíllinn, báturinn og aftanívagn-
inn voru horfin. Þetta minnti
Martein á það að hann átti að
laga til í bílskúrnum og kjallaran-
um í dag. En nú hafði hann ann-
að að gera.
Hann flýtti sér upp á efri hæð
liússins og inn í herbergi sitt Hann
dró fram gömlu ferðatöskuna, sem
mamma hans hafði átt, raðaði
mjög vandlega niður í töskuna og
reyndi að fá allt það nauðsynleg-
asta með sér. Það yrði ákaflega
erfitt ef hann þyrfti að koma til
baka. Hann fór út í bílskúrinn og
náði í kassa undir skólabækurnar.
Síðan fór hann í sín beztu föt, því
að hann þurfti að vera vel til fara,
ef honum ætti að takast að fá
vinnuna.
Hann staðnæmdist nokkrar mín-
útur og leit í kringum sig. Þetta
94 BARNABLAÐIÐ