Barnablaðið - 01.12.1963, Blaðsíða 6

Aðfangadagsmorgun n
r
aðfangadagskvöld mátti
búast við ýmsu, hugsaði
Pétur. Hann hafði lesið um fátæk
börn sem höfðu orðið rík, einmitt
þetta kvöld. Heimilislaust fólk
hafði eignazt heimili. En slíkt var
svo óraunverulegt, þetta gat varla
/erið þannig í veruleikanum.
Raunveruleikinn er ekki alltaf
svo skemmtilegur, að minnsta kosti
hvað mig áhrærir, hugsaði Pétur.
Hann var ekki fátækur og ekki
var hann heldur heimilislaus. Pét-
ut var einn af þessum venjulegu
drengjum, með sína drauma um
að eignast útvarpstæki og nvi
hafði hann óskað sér að hann fengi
slíkt tæki í jólagjöf. En hann hafði
fengið ákveðið svar uppá þessa
ósk sína, neikvætt svar. Útvarps-
tæki var of dýr jólagjöf fyrir lít-
inn dreng.
Nú var kominn aðfangadags-
morgunn. Pétur hafði vaknað, allt
var svo hljótt. Hann sté upp úr
rúminu og lét á sig skóna. Úti var
stjörnubjartur himinninn. Nú sló
klukkan í dagstofunni. Aðeins
fjögur slög. Það var þá ekkert að
undrast yfir þó allt væri svo hljótt.
Pétur gekk aftur að rúminu. Hann
var ekki vanur að vakna svona
snemma, en það var sjálfsagt
vegna aðfangadagsins, því að Pétur
var fullur eftirvæntingar.
Hann reyndi að sofna aftur,
en það var ekki hægt. Hann lá í
rúminu og hugsaði um útvarps-
tækið. Vissulega var það dýr jóla-
gjöf. Það var nú eiginlega frekt
af honum að vera að biðja um
svo dýra jólagjöf. En hinir dreng-
irnir höfðu eignazt útvarpstæki,
að vísu voru þau ekki ný, en samt
sem áður. . . .
Þetta var á vissan hátt dálítið
leiðinlegt. Hann fann til iðrunar
vegna þessarar útvarpslöngunar.
Hann var ánægður með það, sem
pabbi hans og mamma höfðu hugs-
að sér að gefa honum. Allt í einu
fann hann til mikillar löng-
unar að gera eitthvað fyrir þau,
eitthvað sérstakt. Ef til vill ætti
hann að hita kaffi og færa þeim
inn í svefnherbergið. Hann stóð
upp á ný og tók á sig skóna.
Pétur læddist varlega fram í
eldhúsið og lokaði hurðinni hljóð-
lesa á eftir sér. Hann veit hvar
mamma geymir kaffið og köku-
dúnkana.
86 BARNABLAÐIÐ