Barnablaðið - 01.09.1972, Blaðsíða 8

GAMLI KLÆÐSKERINN
I Einni af stærri borgum Englands bjó
gamall klæðskeri. Hann átti heima í
gömlu, vindgisnu timburhúsi, leigði þar
litla íbúð og kalda. Fáir borgarbúar hugs-
uðu mikið um þennan æruverðuga öld-
ung, utan þeir sem hann saumaði fötin á.
Þeir komu þangað til hans, til þess að
máta fötin, sem hann var að sauma fyrir
þá. Síðan sóttu þeir fötin og greiddu fyrir.
Klæðskerinn var hógvær, blíðlyndur og
f virðulegur maður. Hann var talinn eink-
ar fátalaður, er hann mætti sambýlismönn-
um sínum, hvort sem það var í hinni stóru
og köldu forstofu leiguhússins eða úti fyrir
dyrunum. En hlýtt bros hans var alltaf til
reiðu. En annars var hann mjög einmana,
oq lét sér fátt um samleigjendur sína.
Hans tómstundaiðja var helzt í þvf, að
hann fór á kristilegar samkomur. Og þar
sem hjálpræðisherinn hafði samkomuhús
sitt í námunda við hann, var hann tíður
gestur á samkomum þeirra.
Fólkið, sem bjó í sama húsi og hann,
talaði oft um það sín á milli, að klæð-
skerinn hlyti að vera ríkur maður. Hins
vegar lifði hann ekki neinu lúxuslífi, síð-
ur en svo. Hann var dugandi klæðskeri og
vel að sér í sínu fagi. Þess vegna hafði
hann alltaf atvinnu, þótt minna væri að
gera hjá öðrum í sömu iðn. Hann saum-
I
]
8