Barnablaðið - 01.12.1978, Blaðsíða 10

Bókin med fæturna
SÖNN SAGA FRÁ TÍBET
SEINNI HLUTI
Mynd 5.
A meðan hinir trúuðu í Lahore voru á
bæn, fann kristinn maður sem hél Gabel, að
Guð var að tala til hjarta hans. Hann bjó í
fjarlægu fjallahéraði í Len sem var 800
mílur í hurtu. Gahel vissi ekkert um þessa
heils dags bænasamkomu, en Guð hjálpaði
honum að finna Biblíuna. Farðu með Biblí-
una til Lahore, fannst honum Drottinn vera
að segja sér.
Hann gerði það sem ómögulegt var. I
blindbyl og roki með 40 punda Biblíu á
hakinu, lagði Gabel af stað.
Aftur og aftur reyndu pakistanskir her-
menn að handtaka hann, en hann þekkti
betur fjallaskörðin en þeir. Aftur og aftur
slapp hann frá þeim með því að það kom
snjókoma og hagl. Það var enginn sem gat
hjálpað honum. Allir trúboðar höfðu yfir-
gefið héraðið vegna þess að það var stríð.
Gabel lagði af stað í flýti, svo að fólkið í
Tíbet gæti fengið Guðs Orð.
Hrasandi, dettandi, skerandi sig á hönd-
um með blæðandi sár, fór Gabel eins hratt
og hann gat yfir Sandaá í Kashmir. Þar
var hann handtekinn af indverskum her-
manni og látinn í fangelsi í fjóra og hálf-
an mánuð.
Gabel hélt að hin dýrmæta bók yrði
hundrað árum, voru samgöngur ekki jafn
góðar og nú á tímum. Það lók marga mán-
uði að ferðast með stóru skipi frá Skot-
landi til Ástralíu. í Ástralíu varð hann að
setja farangur sinn á minna skip, og síð-
asta áfanga ferðarinnar var honum komið
fyrir í barkarháti sem bar hann til eyjanna.
Ekkert sem sýnt er í kvikmyndum eða sjón-
varpi, jafnast á við þær mannraunir og
ógnir sem hann rataði í, þegar hann tók
land á þessum mannætu-eyjum.
Frumbyggjar eyjanna stálu eigum hans.
Oft þurfti hann að biðja Guð um hjálp og
varðveislu samstundis, þegar hann stóð
andspænis hyssukjöftum. „Eg er vinur ykk-
ar og er kominn til að segja ykkur frá . . .“
voru ávallt viðbrögð hans á þessum hættu-
stundum.
Viðskipti Jóns og frumbyggja hljómar
í eyrum okkar líkt og skáldsaga, fremur
en sannir viðburðir, sem þau þó eru.
Þegar Jón ákvað að grafa brunn, til þess
að þeir gætu fengið meira af fersku vatni,
hað liann Guð um leiðsögn hvar hann skildi
grafa. Síðan hað hann villimennina að að-
stoða sig við gröftinn. Þeir töldu að Jón
væri genginn af vitinu. Þeir voru sann-
færðir um það, að vatnið kæmi aðeins úr
loftinu!
Þannig leið ævi Jóns á meðal þessa
frumstæða fólks. Hann lærði tungu þeirra
og umritaði ensku Biblíuna á mál eyjar-
skeggja. Að því verki loknu, gaf hann höfð-
ingjanum eintak af Biblíunni. Þá varð Jón
að kenna höfðingjanum að lesa! Þegar því
var lokið, har höfðinginn Biblíuna á sér
hvar sem hann fór og las úr henni fyrir
vini sína.
— Biblical Reasearch Monthly.
10