Barnablaðið - 01.02.1993, Síða 14

g vil frekar
heita Krókódfll
Mamma lítur upp frá uppvaskinu
og hugsar um hverju hún geti
svarað, þegar Björn segir:
- Ég vil heldur heita Krókódíll, vegna
þess að þeir eru miklu flottari. Viltu
kalla mig Krókódíl í dag.
- Já, ég skal gera það, segir mamma
og þurrkar sápuna af höndunum.
Hún knúsar Björn en hann smýgur
úr fanginu á henni og segir:
- Ég ætla að fara út í garð að leika
við Nonna.
- Já, gerðu það, Krókódíll, segir
mamma, ég ætla að fara að hengja
upp þvottinn.
Björn “Krókódíll” klæðir sig í skóna
og úlpuna og fer út. Um leið og
hann gengur út um dyrnar, hrópar
hann:
- Nonni, viltu vera memm?!
- Já við getum farið í Zorro leik,
svarar Nonni.
Þeir finna sér prik og byrja að
skylmast.
- Farið þið varlega strákar, hrópar
mamma þegar hún gengur fram
hjá þeim með bala fullan af þvotti.
En strákarnir eru svo niðursokknir
í leikinn að þeir heyra ekki hvað
mamma segir.
- Gættu þín! segir Björn ”Krókódíll”.
Björn situr á gólfinu í her-
berginu sínu. Hann er að
byggja hús og turn úr legó-
kubbum. Allir kubbarnir eru á
víð og dreif um herbergið og
Björn situr í miðri hrúgunni.
Hann talar örlítið við sjálfan
sig, meðan hann bætir kubbi
við turninn.
- Björn, segir hann hugsandi,
Björn... hvernig getur maður
heitið Björn...?
Hann stendur upp og fer fram
í eldhús og spyr mömmu:
- Hvernig getur maður heitið
Björn?
Nú náði ég þér!
Hann potar prikinu fast í magann á
Nonna.
- Æ, æ! kveinar Nonni og hleypur
inn til mömmu sinnar.
Eftir stutta stund kemur mamma
hans Björns til baka frá þvottasnúr-
unum. En hún sér strákana hvergi.
Björn og Nonni eru báðir á bak og
burt.
Vonandi hafa þeir ekki farið út á
götu, hugsar mamma. Hún ætlar að
fara að leita að þeim þegar Nonni
kemur út úr húsinu sínu.
- Hvar er Björn? spyr mamma.
- Hann fór inn til sín, svaraði Nonni
og sleikir stóran ís.
Þegar mamma kemur inn kallar
hún:
- Krókódíll, ég er komin aftur!
Ekkert svar. Það er grafarþögn f
húsinu. Mamma verður svolítið
óróleg.
- Krókódíll, hvar ertu? hrópar hún
aftur, en fær ekkert svar.
Mamma gáir inn í eldhús og inn í öll
herbergin, en sér “KrókódN” hvergi.
En einmitt þegar hún ætlar að fara
út að leita heyrir hún rödd koma
undan sænginni hans Björns
„Krókódíls".
- Ég er hérna, mamma.
Mamma beygir sig niður og lítur
undir sængina. Þarna lengst undir,