Sólskin - 01.07.1930, Side 12

sem ætti fylgsni úti’ í skóg
og æti stundum börn.
Því birnir ætu óþekk börn,
en ekki Nonna’ og mig;
en þægu börnin þyrftu samt
á þeim að vara sig.
O, flýtt þér, mamma’, og færðu mig
í fína kjólinn minn,
svo verð ég eins og engilbarn,
fer upp í himininn.
Og reistu stóra stigann upp
og styð við himininn,
svo geng ég upp með gleraugun,
sem gleymdi’ hann afi minn.
Fuglinn úti í frostinu.
Frost er úti, fuglinn minn,
ég finn hvað þér er kalt,
nærðu engu í nefið þitt,
því nú er frosið allt.
En ef þú bíður augnablik,
ég ætla að flýta mér,
biðja hana mömmu mína
um mylsnu handa þér.
10