Sólskin - 01.07.1930, Blaðsíða 60

í húsinu býr ei blekking nokkur;
hvað blessað fólkið er gott við okkur!
Því það hefir látið — látið smíða
svo ljómandi fallegt hús og prýða;
það fallegast er af öllum húsum,
og alveg mátulegt handa músum.
í gólfið hafa þeir vandað viðinn,
en vír er í gafla og hliðar riðinn;
hvað þar verður sætt að sofa og dreyma,
hvað sælt verður þar að eiga heima.
Svo húsið er alt í öllu vandað,
að engir geta þar ketiir grandað;
þó ég væri þar hjá mömmu minni,
þar margir rúmuðust gestir inni.
Þar fallegt er gat og vítt í veggnum,
já, vafalaust til að skríða’ í gegn um,
og þar eru ekki þrengsli nokkur;
en þröngt er hér, svo við meiðum okkur.
En eftir er þó það allra bezta,
þar aldrei þarf nokkurn mat að bresta;
ég sá að í hrúgum er þar ostur,
sem öllum músum er hefðarkostur.
Og lyktin var himnesk! hreint það sór ég;
með höfuðið inn í dyrnar fór ég,
en mundi þá eftir mömmu að vana,
og mér fanst ég verða að sækja hana.
58