Sólskin - 01.07.1930, Blaðsíða 24

Og hvenær, sem að sjúk ég lá,
hver signdi mig, og grátin þá
bað guð að dauðinn gengi hjá?
Hún mamma.
Hver klæddi mína brúðu bezt?
Hver benti mér og kenndi mest?
Hver sagði mér og sýndi flest?
Hún mamma.
Og ef ég meiddist eða datt,
hver aumkaði og brosti glatt,
með sögu og kossi sárið batt?
Hún mamma.
Hver kenndi bezt, er barn var ég,
að bæn til guðs er nauðsynleg?
Hver benti á gæfu og vizkuveg?
Hún mamma.
Þó önnum hlaðist hundraðfalt,
í hjarta mínu geymd þú skalt,
því þú varst mér í öllu allt.
O, mamma.
Og líf og gæfu gefi mér
sá guð, sem skilur, veit og sér,
að lifi ég, skal ég launa þér.
O, mamma.
Ef hár þitt gránar, þróttur þver,
er þrek og kraftar auðnast mér,
22