Sameiningin - 01.04.1886, Síða 11

—27—
ætfclands síns og ganga nfc í vitanlega sfcór-erviða barátfcn fyrir
fólk sitt þar. Hann elskaði þjóð sína eins og sannr föSurlands-
vinr, en ætfcjarSarásfc hans var ólík margra annarra að því að
elska til guðs og trú á orði hans stýrði henni og var styrkr henn-
ar. Margir eru þeir, sem vita um neyð og bágindi fjölda fólks af
þjóð sinni, í líkamlegu tilliti eða andlegu, eða hvorutveggja, en
skeyta því eigi og hafa enga tilfinning fyrir því, ef þeim sjálfum
líðr vel. þeir hugsa eins og Kain: „Á eg að gæta bróður míns ?“
En svo eru aftr aörir, sem reyndar eru fúsir til að skifta sér af
almennings-málum, en eigingirnin er þó sálin í öllu því, sem
þeir þannig gjöra, og þeir viija fá hcil og heiðr fyrir allt. það
er ekki Nehemías-hugarfar þetta. það er nóg starf fyrir marga
Neheiníasa ineðal þjóðar vorrar hérí landi og heima á Islandi.
Yér sleppum í þessu augnabliki því, sem að er í lílcamlegu til-
liti, og það er þó vitanlega mikið. En eru ekki múrar Jerú-
salems, kristilegrar kirkju, hvervetna hjá oss niðr brotnir ? Liggr
ekki kirkja drottins undir árásum hvaðanæva ? Og þeir, sem
hafa einhverja fcilfinning fyrir öllu hinu marga og mikla, sem
að er, muna þeir eftir því, hvað þeir þurfa fyrst af öllu að
gjöra, ef þeir eiga að geta haft von um að fá nokkuð fœrt í
lag ? Enginn, sem ætiar eitthvað gotfc að gjöra, gleymi að snúa
sér til drottins. þá er margfalt síðr hætt við, að maðr gefist
upp, þótt á móti blási. Hver kristinn maðr á að koma fram
cins og Nehemías. Hann lagði sig undir byrði sinnar þjóðar
án þess nokkuð kniiði hann annað til þess en kærleikr fullr
af trú og guðs-ótta. „Kærleikr Krists þvingar oss“, segir Páll.
þeir, sem svo hugsa, ganga með fúsu geði undir byrði ann-
arra. Mundu eftir því líka, þegar þú fær einhverja sorgar-
frétt, eins og Nehemías fékk í þetta skifti, um mótlæti eða
ólán þeirra, sem þig tekr sérstakléga sárt til, að frelsari þinn
og þeirra og allra manna er á lífi. Til hans er þá erindi f'yr-
ir þig. „þann, sem til mín kemr, mun eg eigi burtu reka“.
það fyrirheit stendr eins stöðugt og það, sem Nehemías minnt-
ist í bœn sinni til drottins.
þá er Nehemías hafði látið ljúka viðreisn hinna hrundu
borgarmúra, safnaðist allr lýðrinn saman utan við eitt aðalborg-
arhlið Jerúsalems til að heyra lögmálsbólc Mósesar fyrir sér upp
lesna. það er 10. lexían. það var á fyrsta degi hins 7. mánaðar,
básúnu-blásfcrs-hátíðinni (3. Mós. 23, 24), sem eftir almennri skoð-