Sameiningin - 01.03.1888, Síða 6

inn, til þess að (leyfa ofrlítið tilfinning þeirra fyrir þeim písl-
um, er þessari liryllilegu meöferð fyigdi. En vér vitum, að einn
þeirra, er hér var krossfestr, vildi ekki þiggja þennan drykk.
þaö var sá, sem krossfestr var í miöið, því hann gekk með þeim
huga út í þessar píslir sínar, að líða þær allar með fullri með-
vitund, með ódeyfðri tiltinning, fús og með frjálsum vilja. því
það var guðs sonr, Jesús Kristr, sein liér leið; hann vildi líða
allt, því hann leið af kærleika. Og kærleikr hans var sterk-
ari en dauðinn—dauðinn í þessari hans hryllilegustu og kvala*
fyllstu inynd.
Að vera krossfestr lifandi—hvílík ógrlej>- tilhugsan, ef eiu-
hver vissi, að það ætti fyrir sér að liggja' það ]>arf ininna til
þess að hugr vor hnigi lieldr en slík tilhugsan. það þarf ekki
nema hugsa sér, að maðr verði endilega að ganga eitthvað það
í gegn um, sein holdi og hlóði er óþægilegt, að vita eitthvert
mótlætí fyrir frainan sig á vegi sínum, og óðar tekr hjartað til
að slá, kjarkrinn að dvína. Vér getum kallað það krossfesting
að vera bundinn við eittlivert böl, sem náttúrlegri tilfinning
svíðr undan, en sem niaðr ekki getr losað sig við. þegar vér
líturn krossana á Golgata og þá, sem á þeim k veljast, þá minnir það
oss nú svo eðlilega á hið rnargs konar böl, sem mannlífið, þetta
veika og andvarpanda mannlíf, svo iðulega er bundið við fyr-
ir augum vorum, hvar sem vér erurn staddir í heiminum. Er
það ekki eins og surnir menn sé negldir á krossinn ? Bölið og
ógæfan fylgirþeim hvar sem þeir ganga eða hvar sem þeir dvelja.
Og þó að margir sé nú í dag lausir við alit ’verulegt böl, bjart
yfir þeim á þeim bletti tilverunnar, þar sem þeir nú standa, og
þess vegna ánœgjusvipr á andliti þeirra af því að þeim finnst
sér líði vel, þá er það víst, og til þess þarf ekki að fœia neina
sönnun frá opinberan kristindómsins, að áðr en hér lýkr, verða
þeir fiestir bundnir við einhvern kross. Af hverju tagi sá kross
verðr, getr líklega enginn sagt fyrir, en að krossins tíð kemr,
það er víst Svo allir gjöra þá forsjálast í því að láta þessa
þrjá krossa, sem vér sjáum upp reista á Golgata, vera sér við
komandi. Er það ekki sama, á hvern þessara þriggja krossa, sein
þú séráGolgata, maðr er negklr ? Eru ekki píslir allra þriggja
hinna líðandi manna hinar sömu ? það sýnist svo, nema ef vér
tökuni það til íhugunar, að tveir hinir krossfestu hafa efiaust