Sameiningin - 01.03.1888, Síða 8

—4—
börnin sín—andlega, og finna ekki til. Svefndrykkrinn hefir
veriff tekinn inn, og hann hefir hrilið. Og hvað er sorglegra
en þaS ? Er ekki betra, að taka engan slíkan svefndrykk, þö
að það kosti það, að hjartanu bloeði og tárin hrynji ? Og eins
er um hvert annað mótlæti, hvern annan kross. Svo lít eg aftr
tii Golgata. Einn er krossfestr saklaus, tveir sekir. Einn er
krossfestur fús og viljugr, hinir tveir nauðugir. það er ó-
endanlegr munr á því, að líða eitthvert böl þannig, að maðr hefir
bakað sér það með syndum sínum og að líða það saklaus, að líða
nauðugr og að líða viljugr. Enginn skilji nú reyndar þes.si
orð svo, eins og liér sé verið að gefa í skyn, að syndúgr maðr
líði í rauninni nokkurn tíma saklaus í sama skilningi og Jesús
Kristr. Eg veit og játa hátíðlega, aö livort sem vér líðum böl
eða erum lausir við böl, þá erum vér ávallt sekir syndarar.
Og hitt verðr eins að játa, að allt böl, sem mannlífinu fylgir,
stafar af syndinni, sem með fylgjandi er manneðli voru. Eg
veit, að Jesús leið syndlaus og saklaus. Eg veit, að eg líð aldrei
nema eins og sekr syndari. En það er ekki nema sumt böl,
sem eg beinlínis hefi bakað mér sjálfr. Og eins getr þú, hver
sem þú ert, bent á sumt böl, hvílanda á þér, suman kross, sem við
þig er bundinn, er þú getr sagt að beinlínis sé þér að kenna.
Hinir tveir, sem með Jesú voru krossfestir, höfðu beinlínis bak-
að sér sinn lcross sjálfir; með sinu undan gengna syndalífi höfðu
þeir í rauninni sjálfir neglt sig á krossinn. þeirra eigin synd
negldi þá á þeirra kvalakross. Annarra syndir, alls heimsins
syndir negldu Jesú á lcrossinn, og af því kærleikr hans fyllti
brjúst hans til þeirra, er syndgað höfðu og syndga myifdi, þá
gekk hann fús út í þessar kvalir. , Er syndugum inanni
unnt, að láta negla sig eins og Jesús fúsan og viljuganá sinn
kross ? Já, syndugra manna kross getr orðið heilagr Krists kross.
þegar kærleikr til guðs og manna kom þér til að líða hörmungar,
þú, guðs barn, þá var þinn kross Kiists kross. þú gazt slopp-
ið við það stríð, en þú vildir það ekki, þótt þú sæir það fyrir,
af því kærleikrinn rak á eftir. Stundum var svo, að því hafðir
ekki kosið þér sjálfr krossinn. Ástvinr þinn missti heilsuna, varð
dauðveikr, leið lengi milli lífs og dauða. þú vaktir hjá honum,
leiðst með honum, lézt binda þig við hans kross; það skar þig
í hjartað, en af því kærleikrinn bjó i hjartanu, varstu tus að