Sameiningin - 01.03.1888, Page 18

—14—
hafa fœrzfc svo í ásmegin, aS þeir treysta sér að ganga á hólni
gegn krisfcilegri kirkju, hinu mesta sfcórveldi tilverunnar, og sýn-
ast hafa vissa von um, að geta lagt hana aS velli. Heldr eykst
mönnum nú hugrinn, þegar til Ameríku er komið!
Garðar-söfnuör í Pembina County, Dakota, er í fjörugum
undirbúningi með að koma sór upp kirkju. Samskot hafa ver-
ið gjörð þar til kirkjubyggingarsjóðs, sem virðast hafa gengið
ágætlega vel. það eru til menn þar, sem þegar hafa gefið til
fyrirtœkisins allt að 50 doll., og er þó búizfc við, að þeir hinir
sömu gefi eins mikið í saina augnamiði áðr en eitt ár er lið-
ið. það kvað þegar vera búið að hafa upp hátt á 10. hundr-
að dollara í loforðum, sem sumpart eru þegar. greidd og sum-
part til á vísum stöðum, hve nær sein safnaðarstjórnin kallar
eftir þeim. Kirkjustœðið er á Garðar. Kirkjubyggingarnefnd
hafði nýlega verið kosin á safnaðarfundi, sem þegar mun
tekin fcil starfa. Timbr í utanbygging kirkjunnar er búizfc við
að verði komið á staðinn, þar sem kirkjan á að standa, um
mánaðamótin Apríl og Maí. Mikill áhugi kvað almennt vera
{ söfnuðinum fyrir framkvæmd þessa fyrirtœkis, eins og líka
er augsýnilegt af því, hve miklu fé þar hefir til þess verið
skotið saman á stuttum tíma.
En líka í Vídalíns-söfnuði, norðar og austar í liinni íslenzku
byggð í Pembina County, er verið að hugsa urn, að korna sér
upp hœfilegu guðsþjónustuhúsi, og nefnd manna er sömuleiðis
þar kosin til framkvæmdar málinu. Og þó að efnahagr fólks
í þeim hluta byggðarinnar sé að vonum erviðari en fólks í
Garðar-byggðariaginu, er áhuginn fyrir fyrirtœkinu, að því er
virðist, sarnr á báðum stöðunum
----Söfnuðir norsku synódunnar, sem, eins og kunnugt er, ver-
ið hefir lang-fjölmennasta lúterska kirkjudeild Norðmanna í
Bandaríkjum, týna nú óðum tölunni. Deilan um náðarútvaln-
inguna, aftrhvarfið og frjálsræði mannsins milli Missouri-
manna og Anti-Missoúrimanna, sem allt af helzt við, veldr því.
Missourimenn eru í meira hluta í kirkjufélaginu, og þá er and-
sfcœðingar þeirra þóttust sjá sittóvænna, tóku þeir til þess óyndis-