Sameiningin - 01.04.1889, Síða 10

—20—
loita sálu sinni svölunar í guSs orSi, — okki til þess aS
menntast, ekki til þess aS skerpa sína fegurðartilfínning.
Nei, ef það er ekki forvitni, Heródesar forvitni einmitt,
sem rekr menn þangaS, þá veit eg ekki, og eg held eng-
inn annar heldr, hvaS þaS getr veriS. J>aS er í’angt, voSa-
lega rangt aS sœkja þá guSsþjdnustu-fundi, sem maSr fyrir-
lítr eSa lietír fyrir satt aS sé háSung og hneyksli. þaS
er mjög syndsamlegt gaman aS vepja komur sínar í nokkra
kirkju í þeim aSal-tilgangi aS sœkja þangaS háSs- og hlátrs-
efni. þaS aS slíkt skuli geta átt sér staS hér bendir ó-
mótmælanlega á ]>aS, aS guSs orS er, eins og Hallgrímr
Pétrsson segir, fyrir möi’gum „skemmt og gaman“, sem
glens eða nýjar fréttir". Sá, sem getr haft yndi af því, aS
sœkja virkilega skrípaguSsjxjónustu, hann getr naumast veriS
langt frá því aS gjöi’a sjálfr gis aS guSs orSi. Og þá er
Heródes Antípas aftr í nýri'i, alls ekkei’t endrbœttri, út-
gáfu, oi’Sinn lifandi. — Og svo vildi eg spyrja: HvaS er
þaS, sem heldr uppi þessu skrípa-kristniboSi hér hjá oss ?
heldr í því lítínu ? því skal eg svax-a: þaS eru fremr öllu
öSru vorir eigin kirkjumenn, allr sá hluti vors safnaSar-
lýSs, sem heldr áfram að sœkja þessar kristindóms-kóme-
díur að eins aS gamni sínu. þessar kómedíur hætti, yrSi
aS engu, ef allir þeir, sem álíta þær hneyksli, hætti aS
koma þai’. En meS því aS láta forvitnina i-eka sig þang-
aS, gjöi’a menn, kirkjumennirnir sjáltii’, kómedíuna aS trag-
edíu, gjöi’a allt vort kirkjulíf aS tragedíu. Ó, aS heilög
alvai’a um œSstu sannindi lífs og dauSa fengi nú gripið
allt vort folk, svo aS þetta hneyksli, þessi ti’agiska kóme-
día, þessi kómiska tragedía, hætti hér mitt uppi í söfnuSi
vorum. 0, aS Heródesar-hugarfarið hætti sem fyi’st meSal
vors fólks, svo vantrúin hjá þeim, sem hún á heima, yrSi
íiS alvörugefinni, auSmjúkri leit eftir drottni og sannleik-
anum, — og svo aS trúin hjá kirkjunnar eigin mönnum
yrSi alvarleg, einlæg, hreinskilin, hjartgróin trxi á frelsar-
ann og þaS orS og þau náSarmeSul, sem guS vor himn-
eskr faSir fyrir hann hefir gefið’ syndugum mannheimi.
Ó, aS allr vor söfnuðr, allt vort fólk, gæti gjört þessi oi’S
sálmaskáldsins aS sínum: