Sameiningin - 01.12.1889, Blaðsíða 8

-168-
hvaS gjöra þuríi, til aS hrinda þessu eða hinu í lag,
sem aíiögu þykir fara, og íinna upp vegi og meSul til
framkvæmda. Hin ýmsu spursmál, sem standa í ein-
hverju sambandi við kristindóminn, eiga þar að vera
tekin til umræðu og útlistuð frá ýmsum hliðum. Allt
það, er verða má safnaðarlííinu til eílingar og hinni krist-
ilegu meðvitund tii glaðningar, er svo til ætlazt, að tekið
sje þar til nákvæmrar yfirvegunar. Ekkert það mál, or
verða mætti til framfara fyrir þjóðflokk vorn í landi þessu,
mundi gjört apturreka. það er svo ákveöið, að ekki færri
en tveir fyrirlestrar um kirkjuleg eða guðfræðisleg mál
skuli vera fluttir á hverju kirkjuþingi. Á hinu síðasta
kirlejuþingi voru haldnir fjórir fyrirlestrar, tveir kirkju-
legs efnis og tveir almenns efnis, varðandi þjóð vora í
heild sinni. það er svo til ætlazt, að kjarni alls þess, sem
bezt er og viturlegast hugsað yfir árið meðal vor, komi
fram á kirkjuþingum vorum. þetta ákvæði neyðir þannig
þá, sem þess eru umkomnir, til að vera sí-hugsandi um
velferðarmál vor og sí-starfandi að úrlausn hinna bi-ýnustu
og þýðingamestu spursmála. þessir fyrirlestrar eru haldnir
fyi'ir fulltrúum safnaðanna, sem flest skilyrði ættu að hafa
til að skilja þá og dæma uin gildi þeirra. Hinar nýju
hugsanir, sein þeir hafa vakið hjá þeim, flytja þeir heim
með sjer, hver til sinnar byggðar, og þar ættu þær aptur
að verða að almennu umræðuefni. Fyrirkomulag þetta ætti
því að verða til þess að vekja andlegt líf og andlegan á-
huga; það ætti að koma í veg fyrir svefn og sinnuleysi,
og það ætti að hvetja hina hugsandi menn vora hjer til
andlegrar starfsemi. Á hverju kirkjuþingi er fyrir fram
ákveðið eitthvert almennt umræöu-efni, sem varðar þjóð-
fiokk vorn í heild sinni. Til að taka þátt í þeim umræð-
um er öllum boðið, andstæðingum kirkjunnar jafnt sem
vinum hennar. þessar almennu uinræður liafa farið fram
á þremur þingum og hafa þær vakið mjög mikla eptirtekt.
Á þennan hátt hefur verið leitazt við að láta hin vekj-
andi áhrif kirkjuþinganna verða sem mest. þau eru haidin
til skiptis í hinutn fjölmennustn söfnuðum voruin og byggð-
arlögutn, svo sem allra flestir geti haft þeirra not. Enda er