Sameiningin - 01.01.1891, Blaðsíða 10

—170—
dómsins um miSbik aldar þessarar létu ganga út ytir nýja
testamentið, og þá sérstaklega ritvissu þess, er nú nálega
alveg liætt. Sú harða deila endaði með því, að vísindaleg
vissa fékkst fyrir því, að þaö ritsafn væri frá þeirri tíð
og eftir þá mannlegu höfunda, sem kristin kirkja hetir á-
vallt sagt að það væri. I síðustu ritgjörð sinni kemst Glad-
stone þó ofr-lítið inn á nýja testamentið. Hann er þar
meðal annars að vega ýmislegt, sem hinn alþekkti og dug-
legi náttúrufrœðingr, Mr. Huxléy, hetir nýlega látið út úr
sér móti kenningum hiblíunnar. Með ákaflegum drýgind-
um hafði þessi vantrúaði prófessor sagt, að hann og hans
líkar beitti ávallt „vopnum vísindalegrar nákvæmni", þar
sem þessa talsmenn kirkjunnar vantaði þau algjörlega, og
því væri alls ekki framar takanda til greina neitt, sem
þeir segði. Gladstone leitast nú við að sýna, hve mikiö sé
varið í hina vísindalegu nákvæmni Mr. Huxleys, þegar hann
fer að eiga við kristindóminn. Og brot af því, sem Glad-
stone segir í þessu sainbandi, leggjum vér nú fram fyrir
lesendr vora:
I ritgjörð einni nýlega út kominni eftir Mr. Huxley
hefir hann spennt bogann býsna hátt. Til þess að rann-
saka gildi guðspjallanna og þá um leið til þess að sýna,
hve mikiö í frelsara vorn sé varið, hetir hann valið eins
og prófstein kraftaverkið, sem fram fór í landi Gergesena
eða Gadara-manna. Frá því er sagt með nokkrum orða-
mun af þremr guðspjallamönnum, og er aðalatriðið í þeirri
sögu það, að illir amiar eru út reknir frá djöfulóðum inanni
og þeim leyft að fara í svínahjörð, sem svo í reði steypir
sér í sjóinn. Sem manneðlisfrœðingr trúir Mr. Huxley því
ekki, að djöfulœði sé eða hafl verið til, enda heflr það at-
riði venjulega fremr öllu öðru dregið að sér athygli manna
í sambandi við þetta kraftaverk. það er ekki fyrir mig
að fara út í það, hve mikið er varið í slíka staðhœfing,
sem fram er haldið í nafni manneðlisfrœöinnar. En það er
annað atriði í þessu máli, sein hann mjög eðlilega dregr
fram, nefnilega eignatjónið út af þessu ieyfl frelsarans, scm
hlauzt af því að svínin týndust. Mr. Huxley tekr fram,