Sameiningin - 01.01.1900, Blaðsíða 6

166
Brekkan upp a5 skólanum er brött og ervið. Minnir hún
nemendrna stööugt á, að námsleiðin liggr upp brekku og að
enginn kemst hana, sem ekki nennir að leggja neitt á sig eða
hafa fyrir því að komast hana. En einnig á það, að nemand-
inn á sífellt að vera að keppa upp á við, æ hærra og hærra,
menntalega og menningarlega, svo sjóndeildarhringr hans
stœkki. Skólinn ber það með sér, að hugsað er um, að láta
honum fara fram og láta hann eftir föngum fylgja med tím-
anum, svo að hann geti keppt við aðrar samskonar mennta-
stofnanir. — Ef vér ættum á skólanum góðan íslenzkan kenn-
ara, til þess að kenna íslenzkum nemendum sögu og bók-
menntir Islands, myndi vafalaust talsvert fleiri íslenzk ung-
menni sœkja þangað. Gæti það orðið ómetanlegr hagr
fyrir oss. Og ekki ólíklegt, að með því móti væri skólamáli
voru bezt borgið svona í byrjun.
A járnbrautarstöðvunum í St. Peter hittumst við séra
Björn. Urðum við svo samferða og saman á þingið og á því.
Báðir fundum við svo undr vel til þess, að það er miklu betra
að vera tveir en einn. Við fórum til norskra hjóna í söfnuði
dr. H. W. Roths, prestsins, sem þjónaði kirkjunni, þar sem
kirkjuþingið var haldið, og héldum til hjá þeim nær því
allan tímann, sem við dvöldum í Chicago. Hafði dr. Roth
útvegað okkr þennan stað. Hér fór Ijómandi vel um okkr.
þau hjón höfðu áðr tilheyrt norsk-lúterskum söfnuði, en geng-
ið inn í þennan ensk-lúterska söfnuð dóttur sinnar vegna, sem
lítið kunni í norsku, eins og vill verða með unglinga í bœjun-
um. þau gleyma móðurmálinu sínu og verða al-ensk.
Morguninn hinn 28. var þetta 27. tveggja ára þing Gen-
eral Conncils sett. það er sem sé vanalega haldið annað
hvert ár. þrjátíu ár voru liðin frá því félagið hélt þing sitt í
Chicago í fyrsta skifti. Nokkrir, sem nú sátu á þingi, höfðu
setið á því þingi, á meðal þeirra prestöldungrinn og skörungr-
inn dr. J. A. Seiss. Að koma til Chicago þá og nú og hugsa
um kirkjulega og mannfélagslega ástandið þar þá og nú —
hvílíkr munr, hvílík umskifti, ekki að eins hamskifti, heldr um-
skifti hið ytra og innra að svo mörgu leyti ! Eldrinn hafði
lagt borgina í ösku, og úr öskunni hafði hún risið aftr eins og