Sameiningin - 01.01.1900, Síða 9

i6g
hefir þaö heyrzt hjá oss, a5 þetta ætti sér staö í Gcneral
Council, einkum aö því, er til Svíanna kemr, og jafnvel líka
pjóöverja. Á milli manns og konu í hjónabandinu, hinum
minnsta félagsskap, er t. a. m. ekki æfinlega allt skellt og
fellt, þótt samkomulagið sé í bezta lagi. það væri heldr ekki
eðlilegt.
Eg verð að játa, aö á þingi þessu varð eg ekki var við
neinn urg í Svíum við General Council, heldr fannst mér lýsa
sér í öllu hið bezta samkomulag og einlæg viðleitni á því að
vinna saman, þótt eg vitanlega tœki eftir því, að General
Conncil er ekki algjört að þessu leyti fremr en vér og þarf að
læra eins og vér — lœra að satneina krafta sína og vinna
saman. það lýsti sér líka á þessu þingi stök tilhliðrunarsemi
og nærgætni, engin tilhneiging til þess að beita ofrkappi eða
einrœnu flokksfylgi við neinn. Gætum vér þar lært mikið og
myndum ekki hafa illt af. Á þinginu sannfœrðist eg betr um
það, að mennirnir í General Council, sem djúphyggnastir eru
og vitmestir, eru naumast neinir kirkjulegir einstrengingar.
Hér er ríkjandi ákveðin kirkjuleg grundvallarstefna ; en um
leið er það skilið og þess gætt, að allir eru ekki kirkjulega
fremr en trúarlega jafnt þroskaðir, og að menn þurfa sinn
tíma, til þess að ná þroskanum; að þeim verðr því ekki komið
við alls staðar í einu — meginreglunum kirlqulegu, sem viðr-
kenndar eru. Eg fæ ekki betr séð en að kirkjuleg tilhliðrun-
arsemi og nærgætni einmitt í þessa átt einkenni Gcncral
Council fram yfir önnur lútersk kirkjufélög hér í landi, án
þess það standi í sambandi við nokkurt trúarjátningarlegt
los eða stefnureikun eða stefnuleysi. því fer mjög fjarri.
General Council-menn eru ekki síðr fastir í rásinni, að því er
lúterska trúarjátning og lútersk-kirkjulega grundvallarstefnu
snertir, en þeir menn, sem fastastir teljast. Og höfum vér,
íslenzkir kirkjumenn, mikið að læra af þeim í þessu efni, og
myndum ekki hafa mein af, þótt vér gjörðum það.
Á morgunfundi annars dags var mér, sem fraternal dcle-
gate kirkjufélagsins íslenzka, leyft að ávarpa þingið, og flutti
eg því þá bróðurkveðju kirkjufélagsins. þeirri kveðju var
tekið bróðurlega, eins og líka við séra Björn, er sömuleiðis