Sameiningin - 01.09.1902, Blaðsíða 2

9«
og þaö verör ei í sögum sagt,
því slíku vér ekki náum.
En grátstafr okkar heftir hrós,
og hvergi vér gleöi sjáum.
5. Nú þegir hin skæra skáldsins rödd,
er skrýöist þú dauðans hjúpi,
því þú ert úr vorri veröld kvödd —
og von er þó landið drúpi.
Það harmanna svarta sorgarský
nú sitr á Stóranúpi.
6. En mannanna börn, hvað viljum vér
um vizkuna drottins tala ?
Hann ræðr og setr allt, sem er,
og annast um blómið dala.
Hann vekr og slökkvir lífsins ljós
og leiðir til œðri sala.
Skilyi’ðin fyrir J>ví, að maðr sé hœfr
sunnudagsskólakennari.
RitgjörS eftir hr. Ólaf G. Anderson, lesin af honum á sunnudagsskóla-
þingi að Garðar, N.-D., 27. Júní 1902.
Eg vil leitast við að nefna fá af þeim mörgu skilyrðum,
sem maðr þarf að hafa til þess að geta verið hœfr sunnudags-
skólakennari.
Fyrsta skilyrðið tel eg það, aS kennarinn sé viaSr vel
kristinn. Oss kemr víst öllum saman um, að tilgangr og
verkefni sunnudagsskólans sé það að kenna börnunum krist-
indóminn, gjöra þau kristin, leiða þau til Krists. Sé það
markmið sunnudagsskólans, þá skilst oss það víst líka, að þeir,
sem það takast á hendr, þurfa sjálfir að vera vel kristnir, þurfa
sjálfir að þekkja veginn. Líferni þeirra utan skóla verðr að
vera í íamrœmi við það, sem þeir kenna á sunnudögunum.
Annars geta þeir ekki kennt með þeirri alvöru og einlægni,
sem þó er svo nauðsynleg við kennsluna. Og svo hefir það
mjög skaðleg áhrif á nemendrna, ef kennarinn ekki leitast
við að lifa eins og hann kennir, og það dregr úr þeim góðu á-
hrifum, sem sunnudagsskólinn ætti að hafa á ceskulýðinn.