Sameiningin - 01.03.1903, Blaðsíða 13

9
þannig að skilja þessa gömlu sögu um glímu Jakobs. Hann
nefndi staðinn Pníel, sem merkir auglit guðs,— ,,því“,
sagði hann, ,,eg hefi séð guð bersýnilega, og líf mitt er frels-
að. “ Og í því hann um morguninn eftir hina miklu andlegu
baráttu alla nóttina, bœnina, glímuna við guð, lagði á stað til
þess að halda áfram ferð sinni, rann sólin upp. Kæru vinir !
I andlegum skilningi rennr sólin upp yfir yðr alla, þegar þér
í bœnarbaráttu yðar eruð komnir svo langt.að þér hafið beygt
yðr undir vilja guðs. En þetta getum vér hvergi til fullnustu
lært nema hjá þeim eina—Jesú frelsara vorum í Getsemane.
Bœnin — auðmjúk, heit, sterk, dýrðleg bœn—er sam-
tvinnuð við sálarkvöl Jesú í Getsemane. Þetta tvennt —
kvölin og bœnin — er þar svo fast saman vafið, að það verðr
með engu móti rakið sundr. Gegn um bœnina streymir
kvölin, angistarhugsanin, fram úr djúpi sálarinnar; en hins
vegar fær sál hans út af þeirri bœn, innan skamms, þegar
tíminn — guðs tími — er kominn, fullkominn frið. Ó, brœðr
og systr! Hér sjáið þér svo vel, — hvergi eins vel og einmitt
hér, — hvílík lífsnauðsyn það er fyrir alla að kunna að biðja,
hve óendanlega dýrmætt það er að geta á þann hátt leitað á
náðir himnaföðursins, þegar þár,syndugir, veikir, ósjálfbjarga
menn, eruð í einhverjum sárum nauðum staddir. Ef til vill
amar ekkert verulegt að þér, vinr minn, nú sem stendr. Ef
til vill þekkir þú ekki mótlæti, sorg og kross, nema af af-
spurn. En enginn dagr er í því tilliti til enda tryggr. Það getr
áðr en minnst varir runnið upp yfir þig biksvart hörmungar-
ský. Það er eins líklegt og nokkuð annað, að þú sért nú á
leiðinni til Getsemane og verðir þangað kominn innan mjög
skamms tíma. Þar er öllum að sjálfsögðu búin kvöl og sorg,
sem enginn náttúrlegr mannskraftr fær rekið burt eða neitt
við ráðið. Ó, að þú sért þá algóðum og almáttugum guði
svo handgenginn, að þú kunnir að biðja hann með sanntrú-
aðri, iðrandi, auðmjúkri bœn í Jesú nafni! Það getr tekizt
að ná til guðs á bœnarinnar leið eftir að til Getsemane er
komið, þótt aldrei hafi menn haft reynslu fyrir þeim sam-
fundum áðr. En það er mjög hæpið og heyrir vissulega til
undantekninga frá því, er vanalegt getr talizt. Það má