Sameiningin - 01.08.1905, Page 12

92
ing úr öðru eins! Trúarjátning getr aldrei orðiö til úr tóm-
um neitunum. Kunnugt er mér reyndar um þaö, að nýlega
hefir tilraun veriö gjörð til að kveða á um það, hverju Úni-
tarar beinlínis trúi; en sú svo nefnda yfirlýsing auðkennir sig
meir að því, sem þar er sleppt, en hinu, sem þar er tekið
fram, I þeirri yfirlýsing er áherzla lögð á siðfrœði, heim-
speki og félagsframfarir, en þegjandi gengið fram hjá þeim
sannleik, að maðrinn er vera syndfallin og þarf frelsunar fyrir
Krist.
I bók einni, S itn hljóðar um guðfrœðina í byrjun 20. ald-
ar og er 500 blaðsíður að stœrð, er kapítuli um ,,vaxanda
frjálslyndi“ eftirdr. Charles W.Eliot, forstöðumann Harvard-
háskólans. Þar kemr höfundrinn með fjórar staðhœfingar.
1. ,,Meðal annarra víðtœkra og áþreifanlegra breytinga,
sem frjálslyndið hefir komið til leiðar, er það, hve ólíkt nú er
meðal Mótmælenda litið á biblíuna því, er áðr tíðkaðist. “
Síðan fer hann að segja frá því, að þegar menn með re-
formazíóninni settu óskeikúla bók í stað óskeikuls páfa, þá
hafi þeir til allrar hamingju leyft almenningi aðgang að bók-
inni óskeikulu, og svo hafi afleiðingin orðið, að lesendr bók-
arinnar hafi hætt að trúa því, að þarværihið œðsta dómsvald.
En sagan mótmælir þeirri staðhœfing. Á engu tímabili í
mannkynsögunni hefir eins margt upplýst fólk trúað því, að
biblían sé óskeikult guðs orð eins og einmitt nú, og það að
mega lesa biblíuna, sem reformazíónin og púrítanska hreyf-
ingin fékk almennmgi í hendr, hefir styrkt fólk í trúnni á ó-
skeikulleik hennar. Reyndar eru til þeir menn, sem eins og
•dr. Eliot umgangast helzt fólk það, er dvelr á hærri skólum,
oghafa varpað frá sér biblíunni sem óbrigðulu orði guðs; enallr
þorri þeirra efast þó um óskeikulleik hennar að eins með til-
liti til sumra atburða, sem þar er sagt frá, og ýmsra atriða, er
s íerta vísindin, þar sem þeir hins vegar haldá því fast framj
að í því, sem þar er kennt um trú og siðferði, sé hún algjör-
lega óskeikul. Lærðu mennirnir og milíónir þeirra, er lesa
biblíuna og aðrar bœkr, styrkjast meir og meir í þeirri sann-
fœring, að hún sé hið innblásna guðs orð, óbrigðult í öllum
megin-atriðum, sem miða að stundlegri og eiltfri velferð vorri.