Sameiningin - 01.05.1949, Blaðsíða 5

S AMEININGIN
67
KIRKJUFÉLAGSMÁL
Tíminn líður hratt fram og ber jafnan miklar breytingar
í skauti sínu. Sextugasta og fimmta ársþing kirkjufélags
vors er nú fyrir dyrum. Miklar eru þær breytingar sem
orðið hafa á þessu langa tímabili. Ný kynslóð er nú að verki,
en frumherjarnir flestir fallnir í val.
Einangrunin sem þá ríkti meðal nýbyggjaranna er nú
saga hins liðna tíma. Fátæktin sem þá amaði að flestum, er
tæplega til í þeirri merkingu sem að þá átti sér stað.
Aðstæður fólks vors eru með öllu ósambærilegar nú við
það sem áður var.
í ljósi alls þessa, er oss, hinni núlifandi kynslóð allmjög
þarflegt að nema staðar, þar sem nú stöndum vér, og athuga
í fylstu alvöru hversu stórt að æfintýrið var, sem að þeir er
brautina ruddu lögðu út í, er þeir hófust til handa að tengja
félagsbönd meðal nýkominna kristinna Islendinga í þessu
mikla vestræna landi. Mikið var þar í ráðist. Aðkallandi
voru verkefnin sem biðu þeirra. Mannlega talað voru þau
ofurefli af hendi að leysa. Mann undrar hið mikla bjartsýni
og áræði sem gagntók hugi og hjörtu frumleiðtogana, jafnt
presta sem leikmanna. Alla kirkjulega starfsemi varð að
skipuleggja og skapa að nýju, í nýju landi, undir áður óþekt-
um kringumstæðum. En þessir frumherjar voru bæði styrk-
ir og stórhuga í trú sinni á það, að málefni Jesú Krists og
kirkju hans mætti með sigri frambera, þrátt fyrir yfirgnæf-
andi örðugleika, er við augum blöstu, hvert sem að litið var.
Þótt bændur enn byggju í lágreistum bjálkakofum, og verka-
menn í borgum og þorpum ættu sér skjól í lágreistum
“Shanties,” sáu þeir sýnir, dreymdi drauma um átök, verk
sem framkvæmanleg væru, og Guð hefði falið þeim á hendur
að gerast samverkamenn að, og framtíðin, “hin blessaða
ókomna tíð,” mætti vitni um bera. —
Með elsku til málefnis Jesú Krists og föstum áhuga var
að verki gengið, mikið starf var og er enn af margra hálfu
af hendi leyst. Jafnan voru framkvæmdir hindraðar af
prestafæð og fátækt. efnaleysi, ekki síður en andlegri
fátækt. Sorglegt þó þetta sé ber að játa það í fylstu hrein-
skilni. Aldrei hefir félag vort í oflofi kafnað. Lengst af
hefir það átt strangri baráttu að mæta; ekki eingöngu við