Sameiningin - 01.07.1931, Side 9

Tvö mál ber enn aS nefna. Heiðingjatrúboð er hiÖ fyrra.
Trúboðinn séra S. O. Thorláksson og fjölskylda hans eru nú á
leiðinni til Ameríku eftir sex ára samfleytt starf í Japan aÖ þessu
sinni. Liggur leiÖ þeirra nú um Norðurálfuna og alla leið til
íslands. Má treysta á góðan árangur af þeirri heimsókn. Svo
væntum vér að njóta góðs af dvöl þeirra hér í álfu. Kirkjufél-
agið styrkir starf séra Octavíusar með $1,200 á næsta ári eins og
að undanförnu, en tekur að sér að safna aðeins $600. Það sem
á vantar verður greitt úr sjóði. Ekkert undanhald því í málinu,
þó í bili sé tekiS tillit til árferðis.
Málinu um samband við önnur lútersk kirkjufélög var frest-
að til næsta kirkjuþings til frekari undirbúnings. Menn minnast
samþyktar kirkjuþingsins í þessu máli í fyrra, er það lýsti yfir
því áliti, “að nú sé kominn tími til að kirkjufélag vort fari að
bindast ákveðnari félagsböndum við einhverja lúterska kirkju-
lega heild, og þá sennilega helzt United Lutheran Church in
America.” Ekkert var hróflað við þessu áliti, þó kunnugt sé að
mótspyrna er til gegn því að ganga inn í þessa heild. Bæði fylgj-
endur og andmælendur málsins ámintir um að forðast ofurkapp
og yfirlýsingar um að afstaða þeirra sé óbreytanleg, heldur leit-
ast við að skoða með stillingu allar hliðar málsins til undirbún-
ings undir sanngjörn úrslit, sem allir megi vel við una. Til þess
þekking á málinu aukist, vil eg mælast til þess, að söfnuðir og
einstaklingar, sem að málinu standa, beini fyrirspurnum ákveðnum
því viðvíkjandi til manna, er þeir bera tiltrú til er svo opinberlega
leysi úr þeim. Kæmu þá gjarnan fram svör frá fleiri en einu
sjónarsviði, er líkleg væru til að útskýra málið. Eg hefi til
dæmis orðið var við þann skilning, að með því að ganga inn í
U.L.C.A. muni kirkjufélagið tapa sjálfstæði sínu, íslenzkan fara
forgörðum og álögur verða óbærilegar. Elinnig hefi eg orðið
var við þann skilning, að ef vér neitum að ganga inn, muni sú
einangrunarstefna hafa það í för með sér, að með hverju ári verði
erfiðara að fá unga menn hér uppalda að taka að sér prestskap
hjá oss. Þeir muni allir drekka í sig þann anda, að vér þurfum og
eigum að láta okkur skiljast að lifandi samband við kristni þessa
lands sé jafn sjálfsagt eins og það að slíta sig ekki úr borgara-
legu sambandi við lieildina hér. Sé þessu ekki gaumur gefinn,
muni það fjarlægja þessa ungu menn frá oss og valda oss
óbætanlegu tjóni. Einnig hefi eg orðið var við þann skilning,
að þetta mál hvíli aðallega á því, að prestarnir verði aðnjótandi
eftirlauna, ef inn i U.L.C.A. sé gengið. Þegar það er þannig
framsett, vekur það gjarnan fordóm gegn þessari eigingirni prest-
anna. En þá er einnig að athuga, að við og við falla frá alls-