Sameiningin - 01.07.1931, Blaðsíða 25

215
sem fremur hefir aukist en úrkynjast í Argyle, var tekið á móti öll-
um er að garði báru og þeim veittur samastaður á hinum fögru
heimilum byg'Sarinnar. Enn var von á nýjum fólksstraum næsta
morgun, þeirra, er biðu síðustu stundar, en ætluðu þó að ná í
byrjun hátíðahaldsins í kirkjunni á Grund kl. io f. h. Alt beið
þess að fortjald næturinnar yrði dregið frá og hátíöahaldið kæmi
fram á sjónarsviðið.
En það var eftirvænting eftir fleiru en hátíðinni í Argyle um
J>essar mundir. Óvenjulegur þurkur og hiti hafði gengið þar und-
anfarandi eins og víðar á þessu sumri. Jarðargróður allur hafði
liðið þar mikið og horfur með uppskeru og fóður þvi mjög
slæmar. Allir þráðu regn, þó ekki gæti það bætt nema að nokkru
leyti úr skaða þeim sem orðinn var. Það voru því ekki tóm
vonbrigði þegar steypiregn gekk jdir bygðina laugardaginn allan,
sem aðalhátíðin átti að standa. Varð það úr að því var öllu
frestað, sem þá átti að fara fram.
Á sunnudaginn var bjart veður og þægilegt. Kl. 12 á há-
degi fór frarn hátíðar guðsþjónastan í kirkjunni á Grund, sem
lengi var eina kirkja bygðarinnar. Þótt kirkjan sé stór og þétt
væri skipað, fékk hún ekki rúmaS hinn mikla mannfjölda. Sam-
einaðir söngflokkar allra safnaðanna undir stjórn hr. Byrnjólfs
Thorlákssonar, prýddu guðsþjónustuna dásamlegum hátíðasöng.
Heimapresturinn, séra Egill H. Fáfnis, stjórnaði athöfninni, en
auk hans tóku sex aðkomuprestar þátt í guðsþjónustunni (J. A. S.;
N. S. Th.; B. B. J.; H. S.; S. S. C.; og Iv. K. Ó.) Hinn síðast-
taldi flutti hátíðarprédikun út af þessum orðum í sextánda sálmi
Davíðs: “Mér féllu að erfðahlut inndælir staðir, og arfleifð mín
líkar mér vel.’’ Helgi staðs og stundar hreif auðsjáanlega fjöld-
ann og jók greinilega áhrif guðsþjónustunnar.
Á sunnudagskveldið kl. 8 fór fram samsöngur sá, er áður
hafði verið auglýstur á laugardagskveldið. Tóku þátt tveir söng-
flokkar undir stjórn hr. Brynjólfs Thorlákssonar. Annað var
unglingakór en hitt sami flokkur og við hádegisguðsþjónustuna.
Kom það nú fram sem oft áður að bygðin á ágæta söngkrafta, sem
nutu sín sérstaklega vel við þetta tækifæri. Frú J. Stefánsson
frá Winnipeg söng tvo flokka af söngvum, flesta íslenzka, af
venjulegri snild. Ungfrú Agnes Davidson lék undir á píanó, auk
þess að leggja til sjálfstætt píanóspil. Er hún alveg sérstaklega
listhæf. Hinir alkunnu söngmenn Pétur Magnus og O. Anderson,
er lengi og vel hafa staðið fyrir söng Argyle-bygðar, leystu af
hendi hlutverk i kórsöngnum, sem alla heilluðu. Hepnaðist sam-
söngur þessi því að öllu leyti hið bezta, var bygðinni og öllum
hlutaðeigendum til sóma og öllum áheyrendum til mikillar ánægju.