Sameiningin - 01.07.1931, Síða 24

214
Kirkjan stendur á fallegum staS í Langruth-bæ og er veru-
lega snoturt hús úti og inni. Hún er máluÖ hvít að utan og er
með forkirkju og lágum turni. Inni í henni eru, auk þess sem
getið var, stæðilegir bekkir, söngpallur, prédikunarstóll og altari.
Altarið er ekki fullgert, vantar bak, en sem komið er. Dálítill
kjallari er fyrir hitavél. Iiún rúmar um 200 manns.
Alls mun kirkjan hafa kostað, með því sem i henni er, um
$5,000 og hvílir nú $600 skuld á henni. Hefir safnaðarfólk,
ásamt fleirum, verið samtaka í því að koma upp þessu guðshúsi og
búa ]?að út sem bezt. Dýsir það áhuga og góðfúsum vilja, enda
þykir bygðarfólkinu vænt um kirkjuna sína.
Ivvenfélagið þar hefir átt mikinn og góðan hlut að máli,
lagt fram nokkur hundruð dala fyrir sæti, prédikunarstól, altari
og fleira.
Margar hendur vinna létt verk. Þannig hefir það verið í þessu
máli, og sami sannleikurinn á heima um öll okkar málefni.
Fólkið á þessum stöðvum hefir mikinn áhuga fyrir kristilegu
starfi. Þar er góður söngflokkur og góSur sunnudagaskóli, og
Jæssi kirkja er ein af mjög fáum sem boðið hefir til sín þingí
Hins sameinaSa kvenfélags í kirkjufélagi voru.
Vel hefði farið á því á þessu stigi máls að segja sögu safn-
aðarins, en sá sem þetta ritar hefir ekki til þess nauðsynleg skil-
yrði.
Djúp sorg er kveðin að söfnuðinum með dauða sóknar-
prestsins, séra Fljartar.
Blessun Drottins hvíli ávalt yfir guðshúsi Herðubreiðar-
safnaðar.
Fimtíu ára afmæli Argyle-bygðar
1881—1931
Laugardaginn þann 4. júlí átti hátíðahaldið að byrja. Undir-
búningur hafði verið mikill frá hálfu nefndar þeirrar, er fyrir
hátíðinni stóð. Öllu var lokið, sem hægt var að gera til viðbún-
aðar. Nú varð að bíða næsta morguns til þess að leggja síðustu
hönd á alt og flytja að föng. Eftir því sem leið á föstudaginn
fjölgaði aðkomugestum í bygðinni. Fllaðnir fólksbílar streymdu
að úr öðrum bygðum og frá Winnipeg. Var þetta að miklu leyti
pílagrímsför þeirra, er áður höfðu verið* búsettir í Argyle til
æskustöðva og uppáhaldsbygðar, þó margir aðrir slæddust með
í förina. Nóg var húsrúm og hjartarúm, og með íslenzkri risnu